کفیل: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز ربات: مرتب‌سازی رده‌ها؛ زیباسازی |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''کفیل''' کلمه ایست عربی در لغت به معنی ضامن و کسی که از دیگری کفالت کند، می‌باشد.<ref>معین، فرهنگ فارسی معین، جلد سوم.</ref> |
'''کفیل''' کلمه ایست عربی در لغت به معنی ضامن و کسی که از دیگری کفالت کند، می‌باشد.<ref>معین، فرهنگ فارسی معین، جلد سوم.</ref> |
||
کفیل در اصطلاح |
کفیل در اصطلاح [[حقوق|حقوقی]]، شخصی است که حضور مرتب [[متهم]] را در مواقع احضار او در برابر مبلغ معینی وجه، تعهد و کفالت می‌نماید.<ref>آخوندی، آئین دادرسی کیفری، جلد دوم، ص ۱۴۷</ref> |
||
'''کفالت''' به عهده گرفتن کاری به جای کسی.<ref>معین، فرهنگ فارسی معین، جلد سوم.</ref> |
'''کفالت''' به عهده گرفتن کاری به جای کسی.<ref>معین، فرهنگ فارسی معین، جلد سوم.</ref> |
||
نسخهٔ ۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۲۳:۳۶
کفیل کلمه ایست عربی در لغت به معنی ضامن و کسی که از دیگری کفالت کند، می‌باشد.[۱]
کفیل در اصطلاح حقوقی، شخصی است که حضور مرتب متهم را در مواقع احضار او در برابر مبلغ معینی وجه، تعهد و کفالت می‌نماید.[۲]
کفالت به عهده گرفتن کاری به جای کسی.[۳] عقدی است که به موجب آن شخص ثالثی که کفیل نامیده می‌شود حضور مورد نیاز متهم (مکفول) را نزد مقامات قضائی تا پایان رسیدگی و صدور و اجرای حکم در ازای مبلغ معینی (وجه الکفاله) تعهد می‌کند.[۴]
پانویس
منابع
- معین، محمد. فرهنگ فارسی معین، چاپ سوم. تهران: نشر سرایش، ۱۳۸۱. ۹۶۴-۹۲۰۳۵-۹-۱.
- آخوندی، محمود. آئین دادرسی کیفری. تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان چاپ و انتشارات، ۱۳۷۴.
- آشوری، محمد. آئین دادرسی کیفری. تهران: سمت، ۱۳۸۰.