موسیقی مینیمال: تفاوت میان نسخهها
محتوای حذفشده محتوای افزودهشده
جز ربات: fr:Musique minimaliste یک مقالهٔ برگزیده است |
جز r2.7.2+) (ربات: افزودن hy:Մինիմալ երաժշտություն |
||
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
[[fr:Musique minimaliste]] |
[[fr:Musique minimaliste]] |
||
[[he:מוזיקה מינימליסטית]] |
[[he:מוזיקה מינימליסטית]] |
||
[[hy:Մինիմալ երաժշտություն]] |
|||
[[it:Musica minimalista]] |
[[it:Musica minimalista]] |
||
[[ja:ミニマル・ミュージック]] |
[[ja:ミニマル・ミュージック]] |
نسخهٔ ۱۶ ژوئن ۲۰۱۲، ساعت ۱۷:۵۸
موسیقی مینیمال | |
---|---|
ریشههای سبکی | موسیقی تجربی،تکنیک دوازده نتی،سریالیسم |
ریشههای فرهنگی | آمریکا |
سازهای معمول | پیانو،ارکسترا،پرکاشن،آلات موسیقی الکترونیک |
فرمهای مشتقشده | پست مینیمالیسم،توتالیسم |
زیرژانرها | |
موسیقی درون | |
ژانرهای درهمآمیخته | |
موسیقی تکرارشونده |
موسیقی مینیمال (به انگلیسی: Minimal music) سبکی از موسیقی است که در ارتباط با کارهای تعدادی از موسیقینویسان آمریکایی مانند لا مونت یانگ،تری ریلی،استیو ریچ و فیلیپ گلس است. این سبک موسیقی ابتدا در دهه ۶۰ در نیویورک به وجود آمد و در ابتدا به شکل گونهای از موسیقی تجربی شناخته شد و به آن نیویورک هایپنوتیک سکول (New York Hypnotic School) گفته میشد. ویژگیهای کلی این موسیقی هارمونیهای ثابت، پالسهای یکنواخت، تغییر فرم آهسته و تدریجی و تکرار عبارتهای موسیقی یا بخشهای کوچکتر به مثابه موتیفها یا سلولها است. این سبک ممکن است ویژگیهای دیگری مانند تغییر فاز داشته باشد.
در اروپا موسیقی لوییس آندریسن،کارل گویوارتز،مایکل نیمان،گاوین برایرز،استیو مارتلند،هنریک گورتسکی،آروو پارت و جان تاونر نشان دهنده برخی المانهای موسیقی مینیمال است.
منبع
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Minimal music». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۱۲ ژوئن ۲۰۱۱.