امپراتریس کی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جزبدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱۵: خط ۱۵:
او در نوجوانی به عنوان یک کنیز گوریویی به خدمت دربار درآمد ولی سپس به شدت مورد علاقه [[طغون تیمور]] آخرین پادشاه یوآن قرار گرفت. سال‌ها مخالفت درباریان باعث شد او فقط به صورت معشوقه پادشاه باقی بماند ولی سرانجام با خلع و اعدام دو ملکه متوالی و شدت گرفتن اختلافات داخلی، او از فرصت استفاده کرده و با طغون تیمور ازدواج کرد و لقب اولجی خاتون را کسب کرد. حاصل این ازدواج پسری به نام آیوشیریدارا بود که البته هرگز موفق به پادشاهی نشد و فقط پادشاه یوآن شمالی شد.{{سخ}}
او در نوجوانی به عنوان یک کنیز گوریویی به خدمت دربار درآمد ولی سپس به شدت مورد علاقه [[طغون تیمور]] آخرین پادشاه یوآن قرار گرفت. سال‌ها مخالفت درباریان باعث شد او فقط به صورت معشوقه پادشاه باقی بماند ولی سرانجام با خلع و اعدام دو ملکه متوالی و شدت گرفتن اختلافات داخلی، او از فرصت استفاده کرده و با طغون تیمور ازدواج کرد و لقب اولجی خاتون را کسب کرد. حاصل این ازدواج پسری به نام آیوشیریدارا بود که البته هرگز موفق به پادشاهی نشد و فقط پادشاه یوآن شمالی شد.{{سخ}}
ملکه کی در تمام مدتی که در دربار مغولان یوآن زندگی می‌کرد، در صدد انتقام بود و سعی کرد این انتقام را با ایجاد فتنه و اختلاف در دربار بگیرد. او با نفوذ فوق‌العاده فراوانی که روی پادشاه داشت توانست جنگ‌های متعددی را پایه‌ریزی کند و اختلافات و فتنه به پا کند و به این ترتیب رسماً حکومت را به دست بگیرد و در همان سال به مقام ملکه یوآن رسید و چرا حکومت هم در دستانش بود با مقام ملکه بر یوآن حکومت کرد.{{سخ}}
ملکه کی در تمام مدتی که در دربار مغولان یوآن زندگی می‌کرد، در صدد انتقام بود و سعی کرد این انتقام را با ایجاد فتنه و اختلاف در دربار بگیرد. او با نفوذ فوق‌العاده فراوانی که روی پادشاه داشت توانست جنگ‌های متعددی را پایه‌ریزی کند و اختلافات و فتنه به پا کند و به این ترتیب رسماً حکومت را به دست بگیرد و در همان سال به مقام ملکه یوآن رسید و چرا حکومت هم در دستانش بود با مقام ملکه بر یوآن حکومت کرد.{{سخ}}
سرانجام با پیروزی شورشیان مینگ در ۱۳۶۸، ملکه کی تسلیم آن‌ها شد و با مرگ طغون تیمور، او به بیابان‌های شمال چین فرار کرد و با تلاش پسرش را به سلطنت رساند و به مقام ملکه مادر و ملکه بزرگ و نایب‌السلطنه رسید و در همان سال ۱۳۷۰ درگذشت از ملکه کی به عنوان یکی از برجسته‌ترین زن دنیا یاد شده‌است .<ref>Mote, Frederick W. (1999). Imperial China: 900-1800. Cambridge, Massachusetts: Harvard University ISBN 0674012127.</ref>
سرانجام با پیروزی شورشیان مینگ در ۱۳۶۸، ملکه کی تسلیم آن‌ها شد و با مرگ طغون تیمور، او به بیابان‌های شمال چین فرار کرد و با تلاش پسرش را به سلطنت رساند و به مقام ملکه مادر و ملکه بزرگ و نایب‌السلطنه رسید و در همان سال ۱۳۷۰ درگذشت از ملکه کی به عنوان یکی از برجسته‌ترین زنان دنیا یاد شده‌است .<ref>Mote, Frederick W. (1999). Imperial China: 900-1800. Cambridge, Massachusetts: Harvard University ISBN 0674012127.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۷ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۲:۴۷

ملکه کی
ملکه دودمان یوآن
Empress Dowager
امپراتریس امپراتوری یوان
سلطنت۱۳۴۰–۱۳۷۰ (۳۰ سال)
زاده۱۳۱۵
درگذشته۱۳۶۹/۷۰ (سال ۵۴–۵۵)
همسر(ان)طغون تیمور
فرزند(ان)Biligtü Khan Ayushiridara
پدرگی جا-او

ملکه کی یا سونگ نیانگ در امپراطوری یوان به نام اولجی خاتون خوانده میشد(کره‌ای기황후; ۱۳۱۵–۱۳۶۹/۷۰) آخرین ملکه دودمان یوآن (سلسله مغولی چین) می‌باشد و همچنین به صورت دفاکتو نایب السلطنه امپراتوری یوآن بود.

او در نوجوانی به عنوان یک کنیز گوریویی به خدمت دربار درآمد ولی سپس به شدت مورد علاقه طغون تیمور آخرین پادشاه یوآن قرار گرفت. سال‌ها مخالفت درباریان باعث شد او فقط به صورت معشوقه پادشاه باقی بماند ولی سرانجام با خلع و اعدام دو ملکه متوالی و شدت گرفتن اختلافات داخلی، او از فرصت استفاده کرده و با طغون تیمور ازدواج کرد و لقب اولجی خاتون را کسب کرد. حاصل این ازدواج پسری به نام آیوشیریدارا بود که البته هرگز موفق به پادشاهی نشد و فقط پادشاه یوآن شمالی شد.
ملکه کی در تمام مدتی که در دربار مغولان یوآن زندگی می‌کرد، در صدد انتقام بود و سعی کرد این انتقام را با ایجاد فتنه و اختلاف در دربار بگیرد. او با نفوذ فوق‌العاده فراوانی که روی پادشاه داشت توانست جنگ‌های متعددی را پایه‌ریزی کند و اختلافات و فتنه به پا کند و به این ترتیب رسماً حکومت را به دست بگیرد و در همان سال به مقام ملکه یوآن رسید و چرا حکومت هم در دستانش بود با مقام ملکه بر یوآن حکومت کرد.
سرانجام با پیروزی شورشیان مینگ در ۱۳۶۸، ملکه کی تسلیم آن‌ها شد و با مرگ طغون تیمور، او به بیابان‌های شمال چین فرار کرد و با تلاش پسرش را به سلطنت رساند و به مقام ملکه مادر و ملکه بزرگ و نایب‌السلطنه رسید و در همان سال ۱۳۷۰ درگذشت از ملکه کی به عنوان یکی از برجسته‌ترین زنان دنیا یاد شده‌است .[۱]

منابع

  1. Mote, Frederick W. (1999). Imperial China: 900-1800. Cambridge, Massachusetts: Harvard University ISBN 0674012127.