نت‌نویسی

نُت‌نویسی یا نَوانِشاننویسی (نُت=نَوانِشان) به هرگونه روشی برای ثبت نوشتاری آثار موسیقایی گفته می‌شود.

در موسیقی امروز برای نت‌نویسی روش و اصول ویژه‌ای تعریف شده که برای آشنایی با آن اصول، آموختن مبانی زیر گام نخست است:

• خطوط حامل (خطوط بُردار) کلان

خط‌های حامل (خط‌های بُردار) کلان، نگاره‌ای است برای نوشتن و خواندن خط موسیقی و دقیق تر از آن برای تعیین زیر و بمی نت‌های موسیقی که متشکل از چند خط (در خط امروزی پنج خط) همراستا با فاصله‌های برابر. هر یک از خط‌ها و هر فاصله بین دو خط جایگاه یک نت معینی است و نام نت‌ها از روی نشانه‌ای به نام کلید معین می‌شود که در ابتدای سمت چپ بردار قرار می‌گیرد. نت‌ها هر چه در محل پایین تری از بردار قرار بگیرند، صوتشان بم تر است.

• خط میزان: (barline)

خط میزان، خطی که عمود برخطوط بردار، همه پهنای بردار را قطع می‌کند و میزان‌ها را از یکدیگر جدا می‌کند.

• کلید: (clef):

نشانه‌هایی که در آغاز خط‌های بردار جای می‌گیرند تا نام و سطح زیر و بمی نت‌ها را مشخص کند. که در پیانو دو کلید به نام های کلید فا و کلید سل وجود دارد که کلید سل زیر بودن و کلید فا بم بودن صدا را نشان می دهد.

• مایه‌نما (key signature):

مجموعه نشانه‌هایی که پس از کلید می‌آیند و مایه (تن موسیقی) را مشخص می‌کنند.

• میزان‌نما (time signature):

شماره‌هایی که پس از کلید و مایه‌نما نوشته می‌شوند و مشخص کننده تعداد ضرب در هر میزان و ارزش زمانی نسبی نت‌ها هستند.

• خطوط افزوده (ledger lines):

خطهای کوتاه در بالا یا پایین بردار تا نت‌های خیلی زیر یا خیلی بم روی آنها نوشته شود.

(برابرها برگرفته از فرهنگستان زبان فارسی هستند).

پیوند به بیرون

• فرهنگ فارسی پارسیمان

جستارهای وابسته

• مبانی موسیقی (سلفژ)