فرخ نگهدار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: نیازمند بازبینی
خط ۳۷: خط ۳۷:
'''فرخ نگهدار''' (زادهٔ ۱۴ آبان ۱۳۲۵ در [[تهران]]) فعال سیاسی [[چپ‌گرایی|چپ‌گرای]] ایرانی است که پیش از انقلاب عضو [[سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران]] بود و پس از انشعاب در این سازمان رهبری [[سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)]] را برعهده گرفت. وی مقیم لندن می‌باشد.
'''فرخ نگهدار''' (زادهٔ ۱۴ آبان ۱۳۲۵ در [[تهران]]) فعال سیاسی [[چپ‌گرایی|چپ‌گرای]] ایرانی است که پیش از انقلاب عضو [[سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران]] بود و پس از انشعاب در این سازمان رهبری [[سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)]] را برعهده گرفت. وی مقیم لندن می‌باشد.


نگهدار در یک خانواده کارمند به دنیا آمد. از نوجوانی وارد فعالیت سیاسی شده و در سال ۴۲ به [[فدائیان خلق]] (گروه [[بیژن جزنی]]) پیوست و وارد [[دانشکده فنی دانشگاه تهران]] شد. سال ۴۶ به دلیل فعالیت‌های سیاسی مخالف حکومت شاه، همراه با دیگر اعضای سازمان دستگیر شده و یک سال بعد آزاد شد اما دوباره زندانی شده و این بار تا سال ۵۵ در زندان ماند.<ref>Sepehr Zabir. The Left in Contemporary Iran (RLE Iran D), Taylor & Francis, 2012, p 139</ref> پس از آزادی دوباره به فدائیان پیوست و درست در هنگام انقلاب یکی از اعضای شورای رهبری شش‌نفره سازمان بود. کمی بعد از انقلاب یک کمیته اجرایی سه‌نفره و یک شورای رهبری یازده‌نفره برای سازمان تعیین شد که نگهدار در هر دو آنها عضویت داشت.<ref>Maziar Behrooz, Rebels With A Cause: The Failure of the Left in Iran, I.B.Tauris, 2000, P 209</ref> پس از انقلاب اختلافات درونی در سازمان شده گرفته و فدائیان به چندین گروه منشعب شدند. فرخ نگهدار در این دوران به عنوان دبیرکل [[سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)]] انتخاب شد که به فعالیت سیاسی در چارچوب نظام اعتقاد داشت و مواضعی نزدیک به [[حزب توده]] اتخاذ می‌کرد.
نگهدار در یک خانواده کارمند به دنیا آمد. از نوجوانی وارد فعالیت سیاسی شده و در سال ۴۲ به [[فدائیان خلق]] (گروه [[بیژن جزنی]]) پیوست و وارد [[دانشکده فنی دانشگاه تهران]] شد. سال ۴۶ به دلیل فعالیت‌های سیاسی مخالف حکومت شاه، همراه با دیگر اعضای سازمان دستگیر شده و یک سال بعد آزاد شد اما دوباره زندانی شده و این بار تا سال ۵۵ در زندان ماند.<ref>Sepehr Zabir. The Left in Contemporary Iran (RLE Iran D), Taylor & Francis, 2012, p 139</ref> پس از آزادی دوباره به فدائیان پیوست و درست در هنگام انقلاب یکی از اعضای شورای رهبری شش‌نفره سازمان بود. کمی بعد از انقلاب یک کمیته اجرایی سه‌نفره و یک شورای رهبری یازده‌نفره برای سازمان تعیین شد که نگهدار در هر دو آنها عضویت داشت.<ref>Maziar Behrooz, Rebels With A Cause: The Failure of the Left in Iran, I.B.Tauris, 2000, P 209</ref> پس از انقلاب اختلافات درونی در سازمان شده گرفته و فدائیان به چندین گروه منشعب شدند. فرخ نگهدار در این دوران به عنوان دبیرکل [[سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)]] انتخاب شد که به فعالیت سیاسی در چارچوب نظام اعتقاد داشت و مواضعی نزدیک به [[حزب توده]] اتخاذ می‌کرد. این وضعیت تا پائیز ۱۳۶۲ ادامه داشت. هنگامی که دادگاه انقلاب حکم انحلال حزب توده و سازمان فداییان را صادر کرده و آنها را به توطئه برای براندازی حکومت اسلامی متهم کرد. ۳۰ نفر از اعضای سازمان دستگیر شده و نگهدار سایر رهبران سازمان به زندگی مخفیانه روی آوردند..<ref>Sepehr Zabir. The Left in Contemporary Iran (RLE Iran D), Taylor & Francis, 2012, p 65</ref>

پس از انقلاب اختلافات درونی در سازمان سر برآورده و فدائیان به چندین گروه منشعب شدند. فرخ نگهدار در این دوران به عنوان دبیرکل [[سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)]] انتخاب شد که به حمایت از جمهوری اسلامی و همکاری نزدیک با [[حزب توده]] اعتقاد داشت. این وضعیت تا پائیز ۱۳۶۲ ادامه داشت. هنگامی که دادگاه انقلاب حکم انحلال حزب توده و سازمان فداییان را صادر کرده و آنها را به توطئه برای براندازی حکومت اسلامی متهم کرد. ۳۰ نفر از اعضای سازمان دستگیر شده و نگهدار سایر رهبران سازمان به زندگی مخفیانه روی آوردند..<ref>Sepehr Zabir. The Left in Contemporary Iran (RLE Iran D), Taylor & Francis, 2012, p 65</ref>


[[پرونده:Monazere1360.jpg|thumb|مناظره تلویزیونی از راست: [[عبدالکریم سروش]] و [[مصباح یزدی]] در برابر [[احسان طبری]] و [[فرخ نگهدار]] در سال ۱۳۶۰<ref>[http://www.parsine.com/fa/news/60832/%D9%85%D8%AA%D9%86-%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%84-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%B8%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%AF%D8%A6%D9%88%D9%84%D9%88%DA%98%DB%8C%DA%A9-1360 متن کامل مناظره]</ref>]]
[[پرونده:Monazere1360.jpg|thumb|مناظره تلویزیونی از راست: [[عبدالکریم سروش]] و [[مصباح یزدی]] در برابر [[احسان طبری]] و [[فرخ نگهدار]] در سال ۱۳۶۰<ref>[http://www.parsine.com/fa/news/60832/%D9%85%D8%AA%D9%86-%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%84-%D9%85%D9%86%D8%A7%D8%B8%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D8%A7%DB%8C%D8%AF%D8%A6%D9%88%D9%84%D9%88%DA%98%DB%8C%DA%A9-1360 متن کامل مناظره]</ref>]]

نسخهٔ ‏۱۴ ژوئن ۲۰۱۵، ساعت ۰۲:۲۸

فرخ نگهدار
زادهٔ۱۴ آبان ماه ۱۳۲۵ (سن:۷۷ سال)
تهران ,  ایران
محل زندگیلندن
ملیتایرانی
پیشهتحلیل گر و کنشگر سیاسی
وبگاه

فرخ نگهدار (زادهٔ ۱۴ آبان ۱۳۲۵ در تهران) فعال سیاسی چپ‌گرای ایرانی است که پیش از انقلاب عضو سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران بود و پس از انشعاب در این سازمان رهبری سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) را برعهده گرفت. وی مقیم لندن می‌باشد.

نگهدار در یک خانواده کارمند به دنیا آمد. از نوجوانی وارد فعالیت سیاسی شده و در سال ۴۲ به فدائیان خلق (گروه بیژن جزنی) پیوست و وارد دانشکده فنی دانشگاه تهران شد. سال ۴۶ به دلیل فعالیت‌های سیاسی مخالف حکومت شاه، همراه با دیگر اعضای سازمان دستگیر شده و یک سال بعد آزاد شد اما دوباره زندانی شده و این بار تا سال ۵۵ در زندان ماند.[۱] پس از آزادی دوباره به فدائیان پیوست و درست در هنگام انقلاب یکی از اعضای شورای رهبری شش‌نفره سازمان بود. کمی بعد از انقلاب یک کمیته اجرایی سه‌نفره و یک شورای رهبری یازده‌نفره برای سازمان تعیین شد که نگهدار در هر دو آنها عضویت داشت.[۲] پس از انقلاب اختلافات درونی در سازمان شده گرفته و فدائیان به چندین گروه منشعب شدند. فرخ نگهدار در این دوران به عنوان دبیرکل سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) انتخاب شد که به فعالیت سیاسی در چارچوب نظام اعتقاد داشت و مواضعی نزدیک به حزب توده اتخاذ می‌کرد. این وضعیت تا پائیز ۱۳۶۲ ادامه داشت. هنگامی که دادگاه انقلاب حکم انحلال حزب توده و سازمان فداییان را صادر کرده و آنها را به توطئه برای براندازی حکومت اسلامی متهم کرد. ۳۰ نفر از اعضای سازمان دستگیر شده و نگهدار سایر رهبران سازمان به زندگی مخفیانه روی آوردند..[۳]

مناظره تلویزیونی از راست: عبدالکریم سروش و مصباح یزدی در برابر احسان طبری و فرخ نگهدار در سال ۱۳۶۰[۴]

منابع

  1. Sepehr Zabir. The Left in Contemporary Iran (RLE Iran D), Taylor & Francis, 2012, p 139
  2. Maziar Behrooz, Rebels With A Cause: The Failure of the Left in Iran, I.B.Tauris, 2000, P 209
  3. Sepehr Zabir. The Left in Contemporary Iran (RLE Iran D), Taylor & Francis, 2012, p 65
  4. متن کامل مناظره