جعاله: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ابرابزار
ابرابزار
خط ۲: خط ۲:


'''جُعاله''' در [[فقه]] و [[حقوق]] ایران عبارت است از [[عقد|عقدی]] که طی آن شخصی در برابر دریافت اجرت و یا پاداشی التزام به انجام کاری می‌یابد. جعاله در لغت به معنای اجرت و دستمزد به‌کار می‌رود.<ref>عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، تهران، نشر فرهنگ اندیشمندان، ۱۳۸۸، چاپ اول، صفحهٔ ۳۳۸</ref>
'''جُعاله''' در [[فقه]] و [[حقوق]] ایران عبارت است از [[عقد|عقدی]] که طی آن شخصی در برابر دریافت اجرت و یا پاداشی التزام به انجام کاری می‌یابد. جعاله در لغت به معنای اجرت و دستمزد به‌کار می‌رود.<ref>عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، تهران، نشر فرهنگ اندیشمندان، ۱۳۸۸، چاپ اول، صفحهٔ ۳۳۸</ref>
به عبارت دیگر و از نگاه فقهی جعاله ملتزم شدن جاعل به دادن عوض است در قبال عملی که حلال و مقصود عقلاء است.<ref> تحریر الوسیله، ج۱، ص ۵۳۸، روح‌الله موسوی خمینی (ره)، ناشر: موسسه نشر اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم: چاپ دوم، ۱۳۶۵</ref>
به عبارت دیگر و از نگاه فقهی جعاله ملتزم شدن جاعل به دادن عوض است در قبال عملی که حلال و مقصود عقلاء است.<ref> تحریر الوسیله، ج۱، ص ۵۳۸، روح‌الله موسوی خمینی (ره)، ناشر: موسسه نشر اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم: چاپ دوم، ۱۳۶۵</ref> در جعاله، شخص ملتزم را جاعل و طرف مقابل را عامل، و اجرت را جُعل می‌گویند.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==

نسخهٔ ‏۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۱۷:۲۷

جُعاله در فقه و حقوق ایران عبارت است از عقدی که طی آن شخصی در برابر دریافت اجرت و یا پاداشی التزام به انجام کاری می‌یابد. جعاله در لغت به معنای اجرت و دستمزد به‌کار می‌رود.[۱] به عبارت دیگر و از نگاه فقهی جعاله ملتزم شدن جاعل به دادن عوض است در قبال عملی که حلال و مقصود عقلاء است.[۲] در جعاله، شخص ملتزم را جاعل و طرف مقابل را عامل، و اجرت را جُعل می‌گویند.

جستارهای وابسته

منابع

  1. عمید، حسن، فرهنگ فارسی عمید، تهران، نشر فرهنگ اندیشمندان، ۱۳۸۸، چاپ اول، صفحهٔ ۳۳۸
  2. تحریر الوسیله، ج۱، ص ۵۳۸، روح‌الله موسوی خمینی (ره)، ناشر: موسسه نشر اسلامی (جامعه مدرسین حوزه علمیه قم: چاپ دوم، ۱۳۶۵