هویت روایی: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
→ تفاوت قدیمی‌ترتفاوت جدیدتر ←
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
دیداریویکی‌متن
Abdossamad Talebpour (بحث | مشارکت‌ها)
۱٬۷۵۹ ویرایش‌ها
گسترش متن
Abdossamad Talebpour (بحث | مشارکت‌ها)
۱٬۷۵۹ ویرایش‌ها
برچسب: حذف یادکرد دارای نام
خط ۲۰: خط ۲۰:
* '''مبحث فرهنگی زندگی‌نامه''': فرمت و لحن بیان داستان با زمینه فرهنگی راوی هماهنگ میشود.
* '''مبحث فرهنگی زندگی‌نامه''': فرمت و لحن بیان داستان با زمینه فرهنگی راوی هماهنگ میشود.
===محتوی===
===محتوی===
از نقطه نظر محتوی، تحقیق در مورد هویت روایی بر اجزای موضوعی روایت‌های شخصی متمرکز شده است. هنگامی که از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته میشود روایتی شخصی را بازگو کنند، پژوهشگران داستان را در یکی‌ از گونه‌های زیر قرار میدهند: رستگاری، آلودگی‌، عاملیت، صمیمیت، پردازش اکتشافی روایت، قطعییت مثبت منظم، و معنی‌ سازی.<ref name="ReferenceA">{{cite journal|last=McAdams|first=Dan|title=Narrative Identity|journal=Current Directions in Psychological Science|date=4 June 2013|volume=22|issue=3|doi=10.1177/0963721413475622}}</ref> یک گونه جدید، با نام کارایی ، اخیرا در طبقه بندی‌ها آورده میشود.<ref name = Carless>Carless & Douglas, "In the Boat but Selling Myself Short:Stories, Narratives, and Identity Development in Elite Sport", ''The Sport Psychologist'' '''27''' (1): 27-29.</ref>
از نقطه نظر محتوی، تحقیق در مورد هویت روایی بر اجزای موضوعی روایت‌های شخصی متمرکز شده است. هنگامی که از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته میشود روایتی شخصی را بازگو کنند، پژوهشگران داستان را در یکی‌ از گونه‌های زیر قرار میدهند: رستگاری، آلودگی‌، عاملیت، صمیمیت، پردازش اکتشافانه روایت، قطعییت مثبت و منظم، و معنی‌ سازی.<ref name="ReferenceA">{{cite journal|last=McAdams|first=Dan|title=Narrative Identity|journal=Current Directions in Psychological Science|date=4 June 2013|volume=22|issue=3|doi=10.1177/0963721413475622}}</ref> یک گونه جدید، با نام کارایی ، اخیرا در طبقه بندی‌ها آورده میشود.<ref name = Carless>Carless & Douglas, "In the Boat but Selling Myself Short:Stories, Narratives, and Identity Development in Elite Sport", ''The Sport Psychologist'' '''27''' (1): 27-29.</ref>
* '''رستگاری''': راوی از حالت منفی‌ به حالت مثبت گذر میکند (A → B). چنین گذاری میتواند یکی‌ از موارد زیر باشد: ''فداکاری'' (تحمل حالت بد A برای دریافت منفعت B)، ''بازیابی'' (باز یافت حالت مثبت بعد از گم کردن آن)، ''رشد'' (بهسازی خویشتن از نظر روانی‌، جسمی‌ و شخصیتی)، یا ''فراگیری'' (آموختن مهارت ها، دانش‌ها و عقلانیت جدید ).
* '''رستگاری''': راوی از حالت منفی‌ به حالت مثبت گذر میکند (A → B). چنین گذاری میتواند یکی‌ از موارد زیر باشد: ''فداکاری'' (تحمل حالت بد A برای دریافت منفعت B)، ''بازیابی'' (باز یافت حالت مثبت بعد از گم کردن آن)، ''رشد'' (بهسازی خویشتن از نظر روانی‌، جسمی‌ و شخصیتی)، یا ''فراگیری'' (آموختن مهارت ها، دانش‌ها و عقلانیت جدید ).
*'''آلودگی''': راوی از حالت مثبت به حالت منفی‌ گذر میکند (B → A). اغلب، این گذر با انکار یا عدم توانایی در یاد آوری حالت مثبت قبلی همراه است. زیر موضوعات معمول در آلودگی‌ موارد زیر را شامل می‌شوند: قربانی سازی، لوو دادن، باخت، شکست، بیماری/آسیب جسمی‌، نا امیدی ، یا سرخوردگی.
*'''آلودگی''': راوی از حالت مثبت به حالت منفی‌ گذر میکند (B → A). اغلب، این گذر با انکار یا عدم توانایی در یاد آوری حالت مثبت قبلی همراه است. زیر موضوعات معمول در آلودگی‌ موارد زیر را شامل می‌شوند: قربانی سازی، لوو دادن، باخت، شکست، بیماری/آسیب جسمی‌، نا امیدی ، یا سرخوردگی.
* '''عاملیت''': به میزان خودمختاری راوی و توانایی او در هدایت زندگی‌اش اطلاق میشود. عاملیت، بعضی‌ وقت ها، به چهار زیر-گونه تقسیم میشود: ''خود-اربابی'' (قهرمان ٔبر خویشتن مسلط است و برای بهبود آن تلاش میکند)، ''مقام/پیروزی'' (قهرمان به مقام بالا تری نسبت به همگنانش دست مییابد)، ''دستاورد/مسولیت'' (قهرمان دست آورد‌های قابل توجه در برخی زمینه‌ها داشته است)، و ''توانمندسازی'' (قهرمان از طریق برهم کنش با چیزی بزرگتر از خود بهتر شد).
* '''عاملیت''': به میزان خودمختاری راوی و توانایی او در هدایت زندگی‌اش اطلاق میشود. عاملیت، بعضی‌ وقت ها، به چهار زیر-گونه تقسیم میشود: ''خود-اربابی'' (قهرمان ٔبر خویشتن مسلط است و برای بهبود آن تلاش میکند)، ''مقام/پیروزی'' (قهرمان به مقام بالا تری نسبت به همگنانش دست مییابد)، ''دستاورد/مسولیت'' (قهرمان دست آورد‌های قابل توجه در برخی زمینه‌ها داشته است)، و ''توانمندسازی'' (قهرمان از طریق برهم کنش با چیزی بزرگتر از خود بهتر شد).
* '''صمیمیت''': راوی برای تشکیل دادن دوستی/رابطه نزدیک، و نمایش عاطفه و وابستگی گروهی انگیزه دارد. موضوعات اصلی‌ در صمیمیت عبرتند از: عشق/دوستی، همصحبتی، بخشش یا کمک به دیگری، یا یک حس کلی اتحاد/باهمی با همه/دیگران است.
* '''پردازش اکتشافانه روایت''': عبارت است از میزانی‌ که راوی در حین بازگویی به خود-اکتشافی روی می‌آ‌ورد.<ref name="ReferenceA"/> توسل به پردازش اکتشافانه روایت در مواجهه با مشکلات یکی‌ از طرق بلوغ ذهنی‌ است.<ref name="Pals 2006 1079–1109">{{cite journal|last=Pals|first=Jennifer|title=Narrative Identity Processing of Difficult Life Experiences: Pathways of Personality Development and Positive Self-Transformation in Adulthood|journal=Journal of Personality|year=2006|volume=4|issue=74|pages=1079–1109|doi=10.111/j.1467-6494.2006.00403}}</ref>
*'''قطعیت مثبت و منظم''': نشانگر اندازه فرونشینی تنش‌ها است و روایت را با نوعی پایان مقبول مجهز میکند.<ref name="ReferenceA"/> <ref name="Pals 2006 1079–1109"/>
*'''معنی‌ سازی''': عبارت است از اندازه برداشت معنی‌ از روایت. درجه معنی‌ داری روایت‌ها میتواند از بی‌ معنی‌ (نقل ساده داستان) تا نغز (برداشت نکات بینشی از داستان) متغیر باشد. <ref name="ReferenceA"/><ref>{{cite journal|last=McLean|coauthors=Thorne|title=Adolescents' self-defining memories about relationships|journal=Developmental Psychology|year=2003|volume=39}}</ref>

== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۱۶ ژوئن ۲۰۱۴، ساعت ۲۱:۰۲

بر اساس تئوری هویت روایی افراد با یکپارچه سازی تجربیات زندگی در یک داستان درونی خویشتن را با نوعی حس یکپارچگی و هدف در زندگی‌ مجهز می‌کنند.[۱] این روایت در حال تحول، که بر محور خود شکل گرفته است، گذشته بازسازی شده، حال درک شده، و آینده متصور را در هم می‌تند. بعلاوه، این روایت در شکل داستان است؛ دارای شخصیت ها، اپیزود ها، شبیه سازی ، پلات ، و تم است، و مانند هر داستان آغاز (رویداد شروع)، میانه (کوشش و نتیجه آن)، و پایان مشخص دارد. هویت روایی، با وجود ریشه داشتن در علم روانشناسی، در کانون تحقیقات میان‌رشته‌ای قرار دارد.

قفسه‌ای انباشته از کتابهایی در مورد روایت.

در دهه‌های اخیر، تحقیقات روانشناسی در مورد هویت روایی برای این رشته اساس محکم تجربی فراهم نموده است. [۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳] [۱۴][۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹][۲۰] [۲۱] [۲۲][۲۳][۲۴][۲۵] [۲۶][۲۷][۲۸] [۲۹][۳۰][۳۱][۳۲][۳۳] [۳۴][۳۵][۳۶][۳۷]

زمینه

روان‌شناسی رشد

هویت روایی کودکان هنگام صحبت آنها با مراقبین یا همبازیهای شان رشد میکند. فرد صحبت کننده، هنگام مکالمه با مخاطبین سراپا گوش، در کنتراست با مخاطبین بی‌ توجه، اطلاعات خودزندگی‌نامه ای دقیقتری را بیانکرده و در نتیجه به گسترش خودزندگی‌نامه و، متعاقب آن، شکل گیری روایتهای شخصی غنی تر کمک میرسانند.[۳۸] کودکانی که از والدینشان داستانهای شخصی زیاد میشنوند قبل از سنّ پیش دبستانی به بیان روایاتهای منسجم قادر هستند. [۳۹] توانایی پردازش روایات در قالب داستان زندگی‌ و ایجاد هویت در حوالی بلوغ ظاهر شده،[۱۷] رسیدن به بزرگسالی را ممکن کرده[۴۰] و تا پایان امر به زندگی‌ معنی‌ میبخشد.[۴۱][۴۲] توسعه روایات داستان زندگی‌ در زمان بلوغ از طریق بحث، مقایسه، و تحلیل تمایلات درونی و غور در حوادث گذشته صورت میگیرد. بدینسان، نوجوانان به درکی از رابطه بین خود موجود در گذشته و روایت شخصی‌شان در زمان حال نائل می‌شوند. [۴۳]

معرفت‌شناسی

به روات میتوان از دو جنبه معرفت‌شناسی نگاه کرد: هرمنوتیک ، یا الگوواره.[۴۴] رهیافت هرمنوتیک تلاش دارد عناصر ویژه، شخصی، و به شدت زمینه در دستان افراد را در نظر بگیرد.[۴۵] در مقابل، رهیافت الگوواره ٔبر طبقه بندی روایت ها، مشخص کردن روابط، و پیدا کردن علتها و معلول ها، در راستای تولید یافته‌های علمی‌ تعمیم پذیر تاکید میکند.[۴۴]

اجزا روایت‌های هویتی

روایت‌های زندگی‌ اغلب ٔبر مبنای حضور و گستره ساختار و اجزای موضوعی‌شان ارزیابی می‌شوند.

ساختار

نظم (Coherence) از اصلی‌‌ترین اجزای ساختاری روایت هاست. همچنانکه کودکان بالغ می‌شوند، چهار نوع نظم در توانایی داستان گویی‌شان ظاهر میشود:[۱۷]

  • نظم زمانی‌: داستنگویی با حفظ ترتیب زمان.
  • نظم عللی: ترسیم رابطه علّت-معلولی بین حوادث روایت و بین حوادث و تاثیر آنها ٔبر حس راوی از خود.[۷]
  • نظم موضوعی: راوی داستان را ارزیابی کرده، موضوعات و روندها را مشخص کرده، و از روایت مفهوم استخراج میکند.
  • مبحث فرهنگی زندگی‌نامه: فرمت و لحن بیان داستان با زمینه فرهنگی راوی هماهنگ میشود.

محتوی

از نقطه نظر محتوی، تحقیق در مورد هویت روایی بر اجزای موضوعی روایت‌های شخصی متمرکز شده است. هنگامی که از شرکت کنندگان در مطالعه خواسته میشود روایتی شخصی را بازگو کنند، پژوهشگران داستان را در یکی‌ از گونه‌های زیر قرار میدهند: رستگاری، آلودگی‌، عاملیت، صمیمیت، پردازش اکتشافانه روایت، قطعییت مثبت و منظم، و معنی‌ سازی.[۴۶] یک گونه جدید، با نام کارایی ، اخیرا در طبقه بندی‌ها آورده میشود.[۴۷]

  • رستگاری: راوی از حالت منفی‌ به حالت مثبت گذر میکند (A → B). چنین گذاری میتواند یکی‌ از موارد زیر باشد: فداکاری (تحمل حالت بد A برای دریافت منفعت B)، بازیابی (باز یافت حالت مثبت بعد از گم کردن آن)، رشد (بهسازی خویشتن از نظر روانی‌، جسمی‌ و شخصیتی)، یا فراگیری (آموختن مهارت ها، دانش‌ها و عقلانیت جدید ).
  • آلودگی: راوی از حالت مثبت به حالت منفی‌ گذر میکند (B → A). اغلب، این گذر با انکار یا عدم توانایی در یاد آوری حالت مثبت قبلی همراه است. زیر موضوعات معمول در آلودگی‌ موارد زیر را شامل می‌شوند: قربانی سازی، لوو دادن، باخت، شکست، بیماری/آسیب جسمی‌، نا امیدی ، یا سرخوردگی.
  • عاملیت: به میزان خودمختاری راوی و توانایی او در هدایت زندگی‌اش اطلاق میشود. عاملیت، بعضی‌ وقت ها، به چهار زیر-گونه تقسیم میشود: خود-اربابی (قهرمان ٔبر خویشتن مسلط است و برای بهبود آن تلاش میکند)، مقام/پیروزی (قهرمان به مقام بالا تری نسبت به همگنانش دست مییابد)، دستاورد/مسولیت (قهرمان دست آورد‌های قابل توجه در برخی زمینه‌ها داشته است)، و توانمندسازی (قهرمان از طریق برهم کنش با چیزی بزرگتر از خود بهتر شد).
  • صمیمیت: راوی برای تشکیل دادن دوستی/رابطه نزدیک، و نمایش عاطفه و وابستگی گروهی انگیزه دارد. موضوعات اصلی‌ در صمیمیت عبرتند از: عشق/دوستی، همصحبتی، بخشش یا کمک به دیگری، یا یک حس کلی اتحاد/باهمی با همه/دیگران است.
  • پردازش اکتشافانه روایت: عبارت است از میزانی‌ که راوی در حین بازگویی به خود-اکتشافی روی می‌آ‌ورد.[۴۶] توسل به پردازش اکتشافانه روایت در مواجهه با مشکلات یکی‌ از طرق بلوغ ذهنی‌ است.[۴۸]
  • قطعیت مثبت و منظم: نشانگر اندازه فرونشینی تنش‌ها است و روایت را با نوعی پایان مقبول مجهز میکند.[۴۶] [۴۸]
  • معنی‌ سازی: عبارت است از اندازه برداشت معنی‌ از روایت. درجه معنی‌ داری روایت‌ها میتواند از بی‌ معنی‌ (نقل ساده داستان) تا نغز (برداشت نکات بینشی از داستان) متغیر باشد. [۴۶][۴۹]

منابع

  1. ↑ McAdams, D. (2001). “The psychology of life stories.” Review of General Psychology 5(2), 100-122.
  2. ↑ Bauer, J.J., McAdam, D.P. & Sakaeda, A.R. (2005). Interpreting the good life: Growth memories in the lives of mature, happy people. “Journal of Personality and Social Psychology,” 88(1), 203-217.
  3. ↑ King, L. A., & Hicks, J. A. (2007). Whatever happened to “what might have been”? Regret, happiness, and maturity. American Psychologist,62, 625-636.
  4. ↑ Lodi-Smith, J., Geise, A.C., Roberts, B.W., & Robins, R.W. (2009). Narrating personality change. “Journal of Personality and Social Psychology,” 96(3), 679-689.
  5. ↑ McLean, K.C. & Fournier, M.A. (2008). The content and processes of autobiographical reasoning in narrative identity. “Journal of Research in Personality,” 42, 527-545.
  6. ↑ McLean, K.C., Pasupathi, M., Pals, J.L. (2007). Selves creating stories creating selves: a process model of self development. “Personality and Social Psychological Review,”11, 262–78.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ Pals, J.L. (2006). Narrative identity processing of difficult life experiences: Pathways of personality development and positive self-transformation in adulthood. “Journal of Personality,” 74(4), 1079-1110. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Pals2006» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  8. ↑ Pasupathi, M. (2001). The social construction of the personal past and its implications for adult development. “Psychological Bulletin,” 127, 651–672.
  9. ↑ Woike, B., & Polo, M. (2001). Motive-related memories: content, structure, and affect. “Journal of Personality,” 69(3), 391-415.
  10. ↑ Baumeister, R.F., & Newman, L.S. (1994). How stories make sense of personal experiences: Motives that shape autobiographical narratives. “Personality and Social Psychology Bulletin,” 20, 676-690.
  11. ↑ Murray, S. L., & Holmes, J. G. (1994). Storytelling in close relationships: The construction of confidence. “Personality and Social Psychology Bulletin,” 20, 650-663.
  12. ↑ Pennebaker, J.W. (2000). Telling stories: The health benefits of narrative. “Literature and Medicine,” 19, 3-18.
  13. ↑ Sternberg, R.J. (1995). Love as a story. “Journal of Social and Personal Relationships,” 12(4), 541-546.
  14. ↑ Bluck, S. & Glueck, J. (2004). Making things better and learning a lesson: experiencing wisdom across the lifespan. “Journal of Personality,” 72, 543-573.
  15. ↑ Bohlmeijer, E., Roemer, M., Cuijpers, P., Smit, F. (2007). The effects of reminiscence on psychological well-being in older adults: a meta-analysis. “Aging and Mental Health,” 11(3), 291-300.
  16. ↑ Fivush, R., & Sales, J. M. (2006). Coping, attachment, and mother-child narratives of stressful events. “Merrill-Palmer Quarterly,” 52(1), 125-150.
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ ۱۷٫۲ Habermas, T., & Bluck, S. (2000). Getting a life: The emergence of the life story in adolescence. “Psychological Bulletin,” 126(5), 748-769. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «Habermas2000» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  18. ↑ McLean, K. C., & Pratt, M. W. (2006). Life's little (and big) lessons: Identity statuses and meaning making in the turning point narratives of emerging adults, “Developmental Psychology,” 42, 714-722.
  19. ↑ Pasupathi, M., & Mansour, E. (2006). Adult age differences in autobiographical reasoning. “Developmental Psychology,” 42, 798-808.
  20. ↑ Staudinger, U. M. (2001). Life reflection: A social-cognitive analysis of life review. “Review of General Psychology,” 5, 148-160.
  21. ↑ Thorne, A. (2000). Personal memory telling and personality development. “Personality and Social Psychology Review,” 4(1), 45-56.
  22. ↑ Alea, N. & Bluck, S. (2003). Why are you telling me that? A conceptual model of the social function of autobiographical memory. Memory, 11, 165 – 178.
  23. ↑ Conway M.A. & Pleydell-Pearce, C.W. (2000). The construction of autobiographical memories in the self memory system. “Psychological Review,” 107, 261–88.
  24. ↑ Pillemer, D.B., Ivcevic, Z., Gooze, R.A., & Collins, K.A. (2007). Self-esteem memories: Feeling good about achievement success, feeling bad about relationship distress. “Personality and Social Psychology Bulletin,” 33, 1292-1305.
  25. ↑ Singer, J.A. & Salovey, P. (1993). The remembered self: emotion and memory in personality. New York: Simon & Schuster.
  26. ↑ Hammack, P.L. (2008). Narrative and the cultural psychology of identity. “Personality and Social Psychology Review,” 12(3), 222-247.
  27. ↑ Rosenwald, G., & Ochberg, R. L. (Eds.). (1992). Storied lives: The cultural politics of self-understanding. New Haven, CT: Yale University Press.
  28. ↑ Thorne, A. (2004). Putting the person into social identity. “Human Development,” 47, 361-365.
  29. ↑ Adler, J.M. (2012) Living into the story: Agency and coherence in a longitudinal study of narrative identity development and mental health over the course of psychotherapy. “Journal of Personality and Social Psychology.”
  30. ↑ Adler, J.M., Skalina, L.M. & McAdams, D.P. (2008) The narrative reconstruction of psychotherapy and mental health. “Psychotherapy Research,” 18(6), 719-734.
  31. ↑ Angus, L. E., & McLeod, J. (2004). Toward an integrative framework for understanding the role of narrative in the psychotherapy process. In L. E. Angus & J. McLeod (Eds.), “The handbook of narrative and psychotherapy: Practice, theory, and research.” (pp. 367-374). Thousand Oaks, CA: Sage Publications, Inc.
  32. ↑ Baddeley, J. L., & Singer, J. A. (2010). A loss in the family: Silence, memory, and narrative identity after bereavement. “Memory,” 18, 198-207.
  33. ↑ Gruber, J. & Kring, A.M. (2008). Narrating emotional events in schizophrenia. “Journal of Abnormal Psychology,” 117(3), 520-533.
  34. ↑ Hayes, A. M., Beevers, C.G., Feldman, G.C., Laurenceau, J.-P., & Perlman, C. (2005). Avoidance and processing as predictors of symptom change and positive growth in an integrative therapy for depression. “International Journal of Behavioral Medicine,” 12(2), 111-122.
  35. ↑ Hayes, A.M., Feldman, G.C., Beevers, C.G., Laurenceau, J.-P., Cardaciotto, L., Lewis-Smith, J. (2007). Discontinuities and cognitive changes in an exposure-based cognitive therapy for depression. “Journal of Consulting and Clinical Psychology,” 75(3), 409-421.
  36. ↑ Lysaker, P. H., Davis, L. W., Hunter, N. L., Nees, M. A., & Wickett, A. (2005). Personal narratives in schizophrenia: Increases in coherence following five months of vocational rehabilitation. “Psychiatric Rehabilitation Journal,” 29(1), 66-68.
  37. ↑ Singer, J.A. (2005). Personality and psychotherapy: Treating the whole person. New York: Guilford Press.
  38. ↑ Hoyt, Timothy (2009). "The Development of Narrative Identity in Late Adolescence and emergent Adult". Developmental Psychology. 2 (45): 588–574. doi:10.1037/a0014431. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  39. ↑ Singer, Jefferson (2013). "Self-Defining Memories, Scripts, and the Life Story: Narrative Identity in Personality and Psychotherapy". Journal of Personality. doi:10.1111/jopy.12005. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  40. ↑ Goldberg, L. R. (1993). "The structure of phenotypic personality traits". American Psychologist 48 (1): 26–34.
  41. ↑ Bohlmeijer, E., Roemer, M., Cuijpers, P., & Smit, F. (2000). The effect of reminiscence on psychological well-being in older adults: A meta-analysis. Aging & Mental Health, 11(3), 291-300.
  42. ↑ Staudinger, U. (2001). Life reflection: A socialcognitive analysis of life review. Review of General Psychology, 5, 148-160.
  43. ↑ Fivush (2006). "Parent-child reminiscing locates the self in the past". BRitish Journal of Developmental Psychology (24): 235–251. doi:10.1348/026151005X57747. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
  44. ↑ ۴۴٫۰ ۴۴٫۱ Bruner, J. “Two Modes of Thought,” in Actual Minds, Possible World, (Harvard University Press, 1986), pp. 11-43.
  45. ↑ Josselson, Ruthellen (2004). "On Becoming the Narrator of One's own Life"
  46. ↑ ۴۶٫۰ ۴۶٫۱ ۴۶٫۲ ۴۶٫۳ McAdams, Dan (4 June 2013). "Narrative Identity". Current Directions in Psychological Science. 22 (3). doi:10.1177/0963721413475622.
  47. ↑ Carless & Douglas, "In the Boat but Selling Myself Short:Stories, Narratives, and Identity Development in Elite Sport", The Sport Psychologist 27 (1): 27-29.
  48. ↑ ۴۸٫۰ ۴۸٫۱ Pals, Jennifer (2006). "Narrative Identity Processing of Difficult Life Experiences: Pathways of Personality Development and Positive Self-Transformation in Adulthood". Journal of Personality. 4 (74): 1079–1109. doi:10.111/j.1467-6494.2006.00403. {{cite journal}}: Check |doi= value (help)
  49. ↑ McLean (2003). "Adolescents' self-defining memories about relationships". Developmental Psychology. 39. {{cite journal}}: Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (help)
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هویت_روایی&oldid=12770461»