لئوپولد فون رانکه

لئوپولد فون رانکه (زاده: ۲۱ دسامبر ۱۷۹۵ - درگذشت:۲۳ می۱۸۸۶) مورخ آلمانی که بعنوان یکی از برجسته ترین بنیانگذاران تاریخ نویسی مدرن شناخته شده‌است. وی استاندارهایی برای تاریخ نویسی معاصر بنیان گذارد.وی بیشتر بر تاریخ سیاسی و دیپلماتیک تمرکز داشت.

رنکه در شهر Wiehe به دنیا آمد. آموزش او کمی در منزل و کمی در موسسه Schulpforta صورت گرفت. سالهای اول زندگی او با عشق به یونان باستان، زبان لاتین، و کلیسای لوتری پیوند خورد. رنکه در سال ۱۸۱۴ وارد دانشگاه Leipzig شد.

برای انتشار اولین کتابش در سال ۱۸۲۴ با عنوان "تاریخ مردمان لاتین و آلمانی تبار از ۱۴۹۴ تا ۱۵۱۴" او به میزان زیادی از انواع وسیعی از منابع استفاده کرد که در آن زمان معمول نبود. این منابع شامل خاطرات، نامه های شخصی و رسمی، اسناد دولتی، حکم نامه های سیاسی، و روایات شاهدان عینی می شدند. به این معنا او به سمت فیلولوژی (زبان شناسی تاریخی) روی آورد ولی بر اسناد زمینی تاکید کرد تا متون عهد قدیم و بیگانه.

به دنبال موفقیت کتاب فوق‌الذکر، به رنکه سمتی در دانشگاه برلین داده شد. در دانشگاه او عمیقاً درگیر مباحثاتی شد که بین طرفداران پروفسور فردریک کارل -که بر روی انواع مختلف دوره های زمانی متفاوت تاریخ تاکید می کرد- و طرفداران فیلسوف معروف هگل که به تاریخ به چشم یک داستان پایان ناپذیر جهانی می نگریست. رنکه از دیدگاه اول پشتیبانی می نمود و نظرگاه هگلی را تحت عنوان رهیافتی "همه کاره" مورد انتقاد قرار می داد.

روش شناسی

عصاره روش رنکه این بود که باور نداشت نظریه های عمومی بتوانند در پهنه زمان و مکان حکمفرمایی کنند. بلکه درباره زمان می بایست بر اساس منابع اولیه نظر داد. او می گفت: "دریافت من از ایده های پیشرو این است که آنها گرایشهای غالب هر سده هستند. این گرایشها اما فقط قابل توصیف هستند؛ نه اینکه قابل خلاصه سازی در یک مفهوم باشند." رنکه با فلسفه تاریخ مخالف بود، خصوصاً آن گونه که توسط هگل به کار گرفته می شد. او مدعی بود که هگل نقش انسانها در تاریخ را با تکیه بر یک ایده یا یک کلمه که محدود به یک مفهوم است نادیده می انگارد.

این عدم تاکید بر نظریه های متحد کننده، سبب شد برخی او را به تجربه گرایی بدون تفکر متهم کنند. در سده نوزدهم میلادی، کار رنکه بسیار مشهور شده بود و نظریات او درباره کاربرد تاریخ تدریجاً، نظریه غالب تاریخ شناسی غرب شد. با اینحال او در معاصران خود منتقدینی داشت همچون کارل مارکس.

روش رنکه هنوز هم در کاربرد تاریخ تاثیر گذار به حساب می آید ولی طیف وسیعتر نظریات او در باب تاریخ شناسی و تجربه گرایی منسوخ شده اند. به عنوان مثال در اواسط قرن بیستم E. H. Carr در انتقاد از رنکه بیان نمود که کار مورخ صرفاً گزارش رخدادها نیست بلکه او باید از میان منابع به دستچین کردن نیز بپردازد.

منابع

• Evans، Richard (۲۰۰۰). In Defence of History (Revised ed.). London: Granta Books. pp. ۲۵۶. ISBN ۹۷۸۱۸۶۲۰۷۳۹۵۱.
• Gay، Peter (۱۹۷۴). Style In History. New York: McGraw-Hall. pp. ۲۵۶. ISBN ۰۳۹۳۳۰۵۵۸۹.
• Geyl، Pieter (۱۹۵۸). Debates with Historians. New York: Meridian. pp. ۲۸۷.
• Gilbert، Felix (۱۹۹۰). History: Politics or Culture? Reflections on Ranke and Burckhardt. Princeton، NJ: Princeton University Press. pp. ۱۰۹. ISBN ۰-۶۹۱-۰۳۱۶۳-۰.
• Gooch، G.P. (۱۹۳۵). History and Historians in the Nineteenth Century. New York: Longman's. pp. ۵۴۷.
• Green، Anna; Troup، Kathleen (eds.) (۱۹۹۹). The Houses of History: A Critical Reader in Twentieth-Century History and Theory. Manchester: Manchester University Press. pp. ۳۳۸. ISBN ۹۷۸۰۷۱۹۰۵۲۵۵۲.
• Iggers، Georg; Powell، J.M. (eds.) (۱۹۹۰). Leopold von Ranke and the Shaping of the Historical Discipline. Syracuse، NY: Syracuse University Press. pp. ۲۲۳. ISBN ۰۸۱۵۶۲۴۶۹۷.
• Krieger، Leonard (۱۹۷۷). Ranke: The Meaning of History. Chicago، IL: University of Chicago Press. pp. ۴۰۲. ISBN ۰۲۲۶۴۵۳۴۹۹.
• Laue، Theodore von (۱۹۵۰). Leopold von Ranke، the Formative Years. Princeton، NJ: Princeton University Press. pp. ۲۳۰.
• Novick، Peter (۱۹۸۸). That Noble Dream: the 'Objectivity' Question and the American Historical Profession. Cambridge: Cambridge University Press. pp. ۶۴۸. ISBN ۰۵۲۱۳۵۷۴۵۴.
• von Ranke، Leopold (۱۹۷۳). Georg Iggers & Konrad von Moltke. ed. The Theory and Practice of History. Indianapolis، IN: Bobbs-Merril. pp. ۵۱۴. ISBN ۰۶۷۲۵۱۶۷۳X.
• Stern، Fritz، ed (۱۹۷۳). The Varieties of History: From Voltaire to the Present (۲nd ed.). New York: Vintage Books. pp. ۵۲۸. ISBN ۰۳۹۴۷۱۹۶۲x.
• White، Hayden (۱۹۷۳). Metahistory. Baltimore، MD: Johns Hopkins University Press. pp. ۴۴۸. ISBN ۰۸۰۱۸۱۷۶۱۷.