نیروگاه تایچونگ
نیروگاه تایچونگ | |
---|---|
کشور | تایوان |
مختصات | ۲۴°۱۳′شمالی ۱۲۰°۲۹′شرقی / ۲۴٫۲۱°شمالی ۱۲۰٫۴۸°شرقی |
وضعیت | در حال تولید |
مالک(ـان) | شرکت برق تایوان |
گرداننده(ها) | |
نیروگاه گرمایی | |
سوخت یکم | |
توان تولیدی | |
ظرفیت نامی | ۵۸۲۴ مگاوات |
پیوندهای بیرونی | |
ویکیانبار | |
نیروگاه تایچونگ (به چینی: 台中發電廠) (تایوان، در شهر تایچونگ)، یکی از نیروگاههای کشور تایوان و بزرگترین نیروگاه زغالسوز دنیا از نوع سیکل ترکیبی با سوخت زغال سنگ با ظرفیت تولید ۵۵۰۰ مگاوات است که همراه با واحدهای گازی و بادی، در مجموع ظرفیت تولید آن ۵۸۲۴ مگاوات است.
این نیروگاه همچنین بزرگترین تولیدکننده دی اکسید کربن در جهان (حدود ۴۰ میلیون تن در سال) است که تولید آلایندگی آن اندازه کل کشور سوئیس است.
نیروگاه تایچونگ شامل ۱۰ واحد بخار ۵۵۰ مگاواتی با سوخت زغالسنگ است. علاوه بر واحدهای بخار، شامل ۴ واحد گازی با ظرفیت تولید ۲۸۸ مگاوات و ۲۲ توربین بادی با ظرفیت تولید ۴۴ مگاوات است.
مشخصات واحدها
[ویرایش]بویلرها از نوع درامدار و جریان طبیعی همراه با خنککنندهٔ آبی است. توربینهای بخار از نوع گرمایش مجدد هستند که به صورت سری چیده شدهاند و همچنین سیکل ترکیبی با گازهای خروجی چهار واحد گازی هستند.
این نیروگاه دارای چهار نوار نقاله زغال سنگ است که زغال سنگ از بندرگاه تایچونگ به برجها و از آنجا به واحدهای نیروگاه انتقال مییابد.
زغال سنگ نیروگاه از طریق قراردادهای طولانی مدت با استرالیا، امریکا، آفریقای جنوبی، اندونزی و دیگر منابع تأمین میشود. اندونزی منبع اصلی زغال سنگ زیر بتمنس است.
مراحل ساخت نیروگاه
[ویرایش]این نیروگاه در سال ۱۹۹۲ با ۴ واحد اصلی راهاندازی شد و بین سالهای ۱۹۹۶ تا ۱۹۹۷، چهار واحد دیگر اضافه شد و در ژوئن ۲۰۰۵ و ژوئن ۲۰۰۶، واحدهای ۹ و ۱۰ نصب شدند.
طرح توسعه
[ویرایش]طرح توسعه نیروگاه، ساخت ۲ واحد ۸۰۰ مگاواتی جدید تا سال ۲۰۱۶ است.
پیوند به بیرون
[ویرایش]جستارهای وابسته
[ویرایش]نگارخانه
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Taichung Power Plant». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۰ آوریل ۲۰۱۴.