نبرد بوئوتی
نبرد بوئوتیا | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
طرفهای درگیر | |||||||
اسپارتا • لیگ پلوپونز |
تبس • لیگ بوئوتی آتن | ||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||
آگسیلائوسII کلئومبروتوسI † |
چابریاس گورگیداس پلوپیداس اپامینونداس |
جنگ بوئوتی در سال 378 قبل از میلاد در نتیجه شورش شهر تبس علیه دولت پلوپونزی اسپارت آغاز شد. این جنگ باعث شد که تبس در جهان یونان قدرتمندتر و با نفوذتر گردد اگرچه در پایان جنگ، بزرگترین رهبران شهر تبس، پلوپیداس و اپامینونداس ، هر دو کشته شدند و پس از آن نیز قدرت تبس نسبت به قبل رو به زوال نهاد و امکان گسترش مقدونیه در سرزمین های یونانی را فراهم کرد.
پس زمینه
[ویرایش]پس از پایان جنگ کورینت ، که باعث شد بسیاری از متحدان اسپارتی معاهدات خود را با این حکومت لغو کنند، در نتیجه اسپارت ها که موضع خود را تضعیف شده می دیدیدند، شروع به بازسازی هژمونی خود در منطقه کردند و در ادامه سردمداران اسپارتی، بسیاری از متحدان سابق خود را مجازات نمودند. در سال 385 قبل از میلاد اسپارت به بهانه اینکه مانتینه تعهدات مقابل خود را نسبت به اسپارت انجام نداده است به این شهر یورش برد. وقتی اسپارتی ها شهر را تسخیر کردند، شهر را به شکل قبلی آن بازگرداندند و به چهار شهرک تقسیم نمودند. رفته رفته در نواحی شمالی شهر اولنتوس قدرت گرفت و شرایط توافق شده در پایان جنگ کورینت را زیر پا گذاشت. به همین دلیل اسپارت ها لشکری را برای انتقام به فرماندهی فویبیداس به سوی شهر فرستاد. هنگامی که ارتش در حدود 383 یا 382 قبل از میلاد در بوئوتیا بود، لئونتیادس ، که رهبر حزب الیگارشی در تبس بود، از فیبیداس خواست تا ارگ تبس را اشغال کند، چرا که لئونتیادس نیز از طرف حزب دموکرات احساس خطر می کرد. سیستم حکومتی اسپارت شهنشاهی بود و بنابراین از دولت های الیگارشی در سایر شهرهای یونان حمایت می کردند. به همین دلیل فوبیداس موافقت کرد و شهر را اشغال نمود و عملاً کنترل تبس را در دست گرفت.
پس از تصرف ارگ تبس توسط اسپارت ها ، پلوپیداس و دیگر دموکرات های برجسته تبایی به دولت شهر آتن گریختند، جایی که پلوپیداس رهبری توطئه ای را برای آزادسازی تبس به عهده گرفت. در سال 379 قبل از میلاد، حزب دموکرات مخالفان سیاسی اصلی خود را در تبس (اعضای حزب اشرافی که از اسپارت ها حمایت می کرد) غافلگیر کرد و قتل عام نمود و مردم را علیه پادگان اسپارتی شوراند. [۱]
- ↑ Kennell (2010), p. 139