پرش به محتوا

مردمان سوربی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مردمان سوربی
پرچم سوربی دارای سه رنگ پان اسلاوی و نماد دومووینا که نماد سوب‌ها محسوب می‌شود
زنان سوربی
مناطق با جمعیت چشمگیر
آلمان۶۰٬۰۰۰
جمهوری چک۲٬۰۰۰[۱]
زبان‌ها
زبان‌های سوربی(سوربی بالا، سوربی پایین), زبان آلمانی
دین
Majority کلیسای کاتولیک، لوتریانیسم
Minority کلیسای ارتدکس شرقی[نیازمند منبع]

مردم سوربی (به زبان‌های سوربی|Serbja) مردم بومی اسلاوی غرب اروپا مرکزی هستند که در کشورهای آلمان و جمهوری چک زندگی می‌کنند. سوربی‌ها با مجموع جمعیتی بیش از ۶۰ هزار نفر می‌باشند و به زبان سوربی که خود به دو بخش سوربی بالایی و سوربی پایینی تقسیم می‌شود تکلم دارند. بیشتر جمعیت این گروه قومی در ایالت براندنبورگ و نیز زاکسن آلمان ساکن هستند.[۴][۵]

جمعیت آنان در آغاز سده ۱۷۰۰ میلاددی، بیش از ۲۵۰ هزار نفر بوده که این رقم در سال ۱۹۴۵، به کمتر از ۱۰۰ هزار نفر و امروزه در حدود ۶۰ الی ۷۰ هزار نفر می‌باشد. زبانهای سوربی، سربسکی یا سربسک زیرمجموعه زبان‌های اسلاوی و شاخه‌ای از زبان‌های هندواروپایی هستند. گویشگران این زبان‌ها مردم سوربی در ناحیه تاریخی لوزاتیا در شرق آلمان هستند. این زبان‌ها در گذر زمان به زبان وندیش و زبان لوزاتیایی نیز شناخته می‌شوند. زبان‌های سوربی به زبان کاشوبی، زبان لهستانی، زبان اسلواکیایی و زبان چکی نزدیک هستند.[۶][۷][۸][۹]

بر پایه مطالعات ژنتیکی که در ماه مه ۲۰۱۱ میلادی منتشر شده است، مردم سوربی بزرگ‌ترین شباهت ژنتیکی به نژادهای مردم کشورهای چک و لهستانی‌ها و نیز سازگاری با زبان غرب اسلاوی خود نشان می‌دهد و شواهد ظریفتری از ارتباط ژنتیکی با باسک فرانسه نشان داده می‌شود.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "Společnost přátel Lužice". luzice.cz. Retrieved 18 March 2015.
  2. Catherine Hickley. Germany's Sorb Minority Fights to Save Villages From Vattenfall. Bloomberg. December 18, 2007.
  3. "Sorbs of East Germany". faqs.org. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 18 March 2015.
  4. Oldřich Tůma, Jaroslav Pánek (2018). History of the Czech Lands (به انگلیسی). p. 237.
  5. Deutsche Welle. "Lužički Srbi - njemački Slaveni protestantske vjere" (به کروات). Retrieved 6 December 2014.
  6. Łuczyński, Michal (2017). ""Geograf Bawarski" — nowe odczytania" ["Bavarian Geographer" — New readings]. Polonica (به لهستانی). XXXVII (37): 73. doi:10.17651/POLON.37.9. Retrieved 4 August 2020.
  7. Rudnicki, Mikołaj (1959). Prasłowiańszczyzna, Lechia-Polska (به لهستانی). Państwowe wydawn. naukowe, Oddzia ︢w Poznaniu. p. 182.
  8. Pohl, Heinz-Dieter (1970). "Die slawischen Sprachen in Jugoslawien" [The Slavic languages in Yugoslavia]. Der Donauraum (به آلمانی). 15 (1–2): 72. doi:10.7767/dnrm.1970.15.12.63. S2CID 183316961. Srbin, Plural Srbi: „Serbe“, wird zum urslawischen *sirbŭ „Genosse“ gestellt und ist somit slawischen Ursprungs41. Hrvat „Kroate“, ist iranischer Herkunft, über urslawisches *chŭrvatŭ aus altiranischem *(fšu-)haurvatā, „Viehhüter“42.
  9. Popowska-Taborska, Hanna (1993). "Ślady etnonimów słowiańskich z elementem obcym w nazewnictwie polskim". Acta Universitatis Lodziensis. Folia Linguistica (به لهستانی). 27: 225–230. doi:10.18778/0208-6077.27.29. hdl:11089/16320. Retrieved 16 August 2020.

پیوند به بیرون

[ویرایش]