غصب

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

غصب (به انگلیسی Usurpation) اصطلاحی در فقه و حقوق است که موجب ضمان قهری می‌شود.

تعریف[ویرایش]

در فقه[ویرایش]

تعاریف متعددی برای غصب ارائه شده‌است. اما مشهور فقیهان نظیر علامه حلی، محقق حلی و ابن فهد حلی آن را به «تحت سلطه درآوردن مال دیگری از روی ستم» تعریف کرده‌اند.[۱][۲][۳][۴]

در قانون مدنی[ویرایش]

قانون مدنی غصب را اینگونه تعریف می‌کند:[۵]

ماده ۳۰۸: غصب، استیلا بر حق غیر است به نحو عدوان. اثبات ید بر مال غیر بدون مجوز هم در حکم غصب است.

محمدجعفر جعفری لنگرودی این تعریف را ناقص می‌داند چراکه در صورت پذیرش این تعریف، غارت نیز داخل در غصب می‌شود.[۶]

منابع[ویرایش]

  1. «المختصر النافع فی فقه الامامیة - المحقق الحلی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۰۴.
  2. «تبصرة المتعلمین - العلامة الحلی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۰۴.
  3. «الجامع للشرایع - الحلی، یحیی بن سعید - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۰۴.
  4. «المهذب البارع فی شرح المختصر النافع - ابن فهد الحلی - کتابخانه مدرسه فقاهت». lib.eshia.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۰۴.
  5. «مرکز پژوهشها - قانون مدنی». rc.majlis.ir. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۲۰-۰۶-۰۴.
  6. جعفری لنگرودی، محمد جعفر (۱۳۷۸). مبسوط در ترمینولوژی حقوق. ج. ۴. تهران: گنج دانش. ص. ۲۷۲۸.