پرش به محتوا

علامت دود

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نقاشی‌ای از بومیان آمریکا در حال ارسال پیام دودی، اثری از فردریک رمینگتون

پیغام دودی یکی از قدیمی‌ترین اشکال ارتباط از راه دور است. این نوعی ارتباط تصویری در مسافت طولانی استفاده می‌شد و به‌طور کلی پیام‌های دودی برای انتقال اخبار، پیام خطر یا جمع‌آوری افراد به یک منطقه مشترک به کار می‌رفت.[۱][۲][۳]

تاریخچه و کاربرد

[ویرایش]

در چین باستان، سربازان مستقر در امتداد دیوار بزرگ چین با استفاده از دو برج به برج، یکدیگر را از حمله قریب‌الوقوع دشمن آگاه می‌کردند. به این ترتیب آنها توانستند پیامی را تا ۷۵۰ کیلومتر (۴۷۰ مایل) فقط در عرض چند ساعت ارسال کنند.[۴][۵]

منابع

[ویرایش]
  • Gusinde, Martin (1966). Nordwind—Südwind. Mythen und Märchen der Feuerlandindianer (به آلمانی). Kassel: E. Röth.
  • Itsz, Rudolf (1979). "A kihunyt tüzek földje". Napköve. Néprajzi elbeszélések (به مجاری). Budapest: Móra Könyvkiadó. pp. 93–112. Translation of the original: Итс, Р. Ф. (1974). Камень солнца (به روسی). Ленинград: Detskaya Literatura. Title means: “Stone of sun”; chapter means: “The land of burnt-out fires”. (Leningrad: "Children's Literature" Publishing.)
  • Myers, Fred (1986). Pintupi Country, Pintupi Self. USA: Smithsonian Institution.
  1. "Lewis and Clark Journals, July 20, 1805".
  2. Pyrotechnic device, Feb 4, 1964, retrieved 2017-02-01
  3. Smoke signal, Nov 28, 1967, retrieved 2017-02-01
  4. "The Patagonian Canoe". Pages.interlog.com. Retrieved 2013-02-19.
  5. Extracts from the following book. E. Lucas Bridges: Uttermost Part of the Earth. Indians of Tierra del Fuego. 1949, reprinted by Dover Publications, Inc (New York, 1988).