پرش به محتوا

سیم گردپیچ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمای‌نزدیک یک اتصال سیم گِردپیچی

سیم گِردپیچ (به انگلیسی: Wire wrap) یک روش مونتاژ قطعات الکترونیکی است که برای سیم‌کشی کلیدهای میل‌تقاطی و تلفن اختراع شد و بعدها برای ساخت بردهای مدار الکترونیکی اقتباس شد. اجزای الکترونیکی نصب‌شده برروی یک بُرد عایق‌سازی با سیم عایق‌دار در اندازه‌های مختلف که بین پایانه‌های آنها قرار دارد به هم متصل می‌شوند و اتصالات با پیچاندن چندین دور از بخش‌های عایق‌نشده سیم به دور یک سَری قطعه یا یک پین سوکت ایجاد می‌شود.

بررسی اجمالی

[ویرایش]
ابزار دستی سیم گردپیچ‌زن/لخت‌کن
ابزار سیم گردپیچ مکانیکی
ابزار سیم گردپیچ برقی

یک اتصال سیم گردپیچی درست برای سیم ۳۰ یا ۲۸ ای‌دبلیوچیی، هفت دور سیم لخت (کمتر برای سیم بزرگتر) با نیم تا یک‌ونیم دور سیم عایق‌دار در پایین برای کاهش فشار است.[۱][۲] بنابراین تیرک مربعی با روکش-طلای-سخت شکل‌های ۲۸ تماس اضافی را تشکیل می‌دهد. پوشش سیم با روکش-نقره به طلا جوش-سرد می‌شود. اگر خوردگی اتفاق بیفتد، در قسمت بیرونی سیم رخ می‌دهد، نه در تماس گازبندی که در آن اکسیژن نمی‌تواند برای تشکیل اکسیدها نفوذ کند. یک ابزار سیم گردپیچ که به درستی طراحی شده‌است تا بیست تن نیرو در هر اینچ مربع بر روی هر مفصل اعمال می‌کند.

صفحه‌پشتی رایانه Z80 گردپیچ‌شده ۱۹۷۷
نمونه‌هایی از بهم‌تابیدن وسترن یونیون که به صورت دستی گردپیچیده شده‌اند

جستارهای وابسته

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. "Standards for Discrete Wiring", Workmanship, USA: NASA, 2000-03-31, retrieved 2011-08-21
  2. Department of Defense (1978-12-12). "Military Standard: Connections, Electrical, Solderless Wrapped" (pdf). sec. 5.3.2. Retrieved 2016-11-04.