سنگ‌نوشته داریوش بزرگ در آپادانا
سنگ‌نوشتهٔ سه زبان پارسی، ایلامی، بابلی منقور بر یک لوح زرین و یک لوح سیمین مکشوف در پایهٔ کاخ عمومی داریوش کبیر مشهور به آپادانا:
سنگ‌نوشته به زبان پارسی باستان
[ویرایش]| ۱ |            <> 
|
| ۲ |       
|
| ۳ |   /
|
| ۴ | /
|
| ۵ |  
|
| ۶ |  
|
| ۷ | /
|
| ۸ | 
|
| ۹ | /
|
| ۱۰ | 
|
متن
[ویرایش]- داَریَ‌ووش: خشای‌ثی‌یَ: وَزْرَکَ: خَشای‌ثی‌ی: خَشای‌َثی‌َ نام
- خَشایَ‌ثی‌یَ: دَهیوونام: ویشتاسپَ هیهَ : پوثْرَ هخامنیشیَ
- : ثاتیَ داَریووش
- : خَشایَ ثی یَ: ئیمَ: خَشَ ثْرَم: ت یَ: اَدَم: داری
- آمییَ: هَچا: سک ئی بیش: ت ی ئیی: پر
- سوگدم: امت: یاتا: آ : کوشا:
- هچا: هیدوو: امت: یاتا: آ : سپَ
- ردا: ت ی م ئیی: اورمزدا: فرابر
- هٔ: مثیشت: بگانام: مام: او
- رمزدا: پاتوو: اتام ئیی: ویثم
ترجمه
[ویرایش]داریوش شاه، شاه بزرگ، شاه شاهان، شاه کشورها، پسر ویشتاسب، هخامنشی. داریوش شاه گوید: این است شهریاری که من دارم از سکاها که آنها آن طرف سغد هستند، از آنجا تا به حبشه از هند از آنجا تا به سارد که آن را اهورامزدا که بزرگترین خدایان است به من ارزانی فرمود. اهورامزدا مرا و خانوادهٔ شاهی مرا بپایاد!
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- نارمن شارپ، رلف. فرمان‌های شاهنشاهان نخامنشی. پازینه.