پرش به محتوا

سالم مولی ابی‌حذیفه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

سالم مولی ابی‌حذیفه (به عربی: سالم مولى أبي حذيفة)یا ابوعبدالله سالم بن مَعقِل صحابه ایرانی[۱][۲] محمد پیامبر اسلام بود. او از جمله قاریان و حافظان قرآن در صدر اسلام بود.

سرگذشت[ویرایش]

سالم بن‌ معقل از اهل اصطخر و بنده‌ای آزاد شده بود.[۳][۴] بر اساس نقل قولی از پیامبر اسلام او درباره او گفت: «سالم بسیار خدا دوست است». وی خوش‌صوت بود و قرآن تلاوت می‌کرد.نقل کرده‌اند که پیامبر اسلام او را از چهار نفری می‌دانسته که شایسته است، قرائت از آنان آموخته شود.[۵][۶][۷] او در سال ۱۲ه.ق./۶۳۳م. در دوره خلافت ابوبکر نبرد یمامه همراه ابوحذیفه بن عتبه در حالی که پرچم مسلمانان در دستش بود کشته شد.[۸]

ماجرای خلیفه شدن پس از عمر[ویرایش]

در روایاتی که در بستر مرگ از عمر در کتب تاریخی ثبت شده،وی نام سالم را در صورت زنده بودنش به عنوان‌ خلیفه بعدی ذکر می‌کند.[۹]

منابع[ویرایش]