پرش به محتوا

زمان پرواز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اصل زمان پرواز پایه کاربرد در یافتن دامنه لیزری

زمان پرواز عبارتست از مدت زمانی که یک جسم، ذره یا موج (مانند صوت یا نور) سپری می‌کند تا مسافتی در یک فضا را بپیماید.[۱]

از این می‌توان برای حصول زمان استاندارد (مانند چشمه اتمی) بعنوان روشی برای اندازه‌گیری سرعت یا طول مسیر یا اطلاعات دربارهٔ آن ذره یا مشخصات فضای واسط (مانند ترکیبات آن یا نرخ جریان) بهره گرفت.[۲][۳]

ذره را می‌توان مستقیماً آشکار کرد (مثلاً به وسیله آشکارساز یونی در طیف‌سنجی جرمی) یا بصورت غیر مستقیم (مانند پراش نور از یک وسیله در سرعت سنج لیزری داپلر)[۴]

منابع

[ویرایش]
  1. R.G. Kepler (1960). "Charge Carrier Production and Mobility in Anthracene Crystals". Phys. Rev. 119 (4): 1226. Bibcode:1960PhRv..119.1226K. doi:10.1103/PhysRev.119.1226.
  2. Lamanna, Leonardo; Rizzi, Francesco; Demitri, Christian; Pisanello, Marco; Scarpa, Elisa; Qualtieri, Antonio; Sannino, Alessandro; De Vittorio, Massimo (2018-08-01). "Determination of absorption and structural properties of cellulose-based hydrogel via ultrasonic pulse-echo time-of-flight approach". Cellulose (به انگلیسی). 25 (8): 4331–4343. doi:10.1007/s10570-018-1874-4. ISSN 1572-882X.
  3. Maffezzoli, A.; Luprano, A.M.; Montagna, G.; Nicolais, L. (1998-01-31). "Ultrasonic characterization of water sorption in poly(2-hydroxyethyl methacrylate) hydrogels". Journal of Applied Polymer Science (به انگلیسی). 67 (5): 823–831. doi:10.1002/(SICI)1097-4628(19980131)67:5<823::AID-APP7>3.0.CO;2-V. ISSN 0021-8995.
  4. M. Weis; J. Lin; D. Taguchi; T. Manaka; M. Iwamot (2009). "Analysis of Transient Currents in Organic Field Effect Transistor: The Time-of-Flight Method". J. Phys. Chem. C. 113 (43): 18459. doi:10.1021/jp908381b.