پرش به محتوا

حیدری تبریزی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

حاج حیدر ملقب به حیدری تبریزی (زادهٔ ۹۷۱ هجری) از شاعران سدهٔ دهم هجری و اهل محلهٔ سرخاب تبریز بود و هنوز هم «کوچهٔ تکیهٔ حیدر» در این محله به نام او خوانده می‌شود. او از شاگردان لسانی شیرازی و شریف تبریزی بود و بین او و وحشی بافقی اختلافاتی وجود داشت و بعضاً علیه هم هجو می‌گفتند.[۱][۲][۳]

حرفهٔ اولیهٔ حیدری تبریزی، سراجی در بازار تبریز بود و بعدها تاجر بزرگی شد و بارها به هند سفر کرد و مورد توجه اکبرشاه واقع شد. او سرانجام در سال ۱۰۰۰ یا ۱۰۰۲ هجری (۲۹ یا ۳۱ سالگی) درگذشت.[۱][۲][۲][۳]

آثار

[ویرایش]
  • جنگ‌نامهٔ/فتح‌نامهٔ گجرات (به تقلید از بوستان سعدی)[۴]
  • دیوان اشعار (مشتمل بر ۱۶ هزار بیت)
  • سیر و سلوک
  • لسان‌الغیب (در تضمین اشعار لسانی شیرازی و در رد سهواللسان شریف تبریزی)

پانویس

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «حیدری تبریزی». شبکهٔ اینترنتی آفتاب. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۵.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ «حیدری تبریزی». راسخون. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۵.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ «زندگی نامه حیدری تبریزی». مردان پارس. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۵.
  4. «حيدري تبريزي و فتحنامۀ گجرات». مرکز پژوهشی میراث مکتوب. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۷ ژوئیهٔ ۲۰۱۵.

منابع

[ویرایش]
  • نوایی، عبدالحسین (۱۳۷۷). طرح پژوهشی اثرآفرینان. ج. دوم. تهران: انجمن آثار و مفاخر فرهنگی. پارامتر |تاریخ بازیابی= نیاز به وارد کردن |پیوند= دارد (کمک)