جنگل‌های ساحلی استوایی اقیانوس اطلس
| جنگل‌های ساحلی استوایی اقیانوس اطلس | |
|---|---|
 جنگل نزدیک اویالا در گینه استوایی | |
 نقشه جنگل‌های ساحلی استوایی اقیانوس اطلس | |
| بومگاه | |
| زیست‌بوم | جنگل‌های برگ‌پهن نمناک گرمسیری و نیمه‌گرمسیری |
| مرزها |
|
| جغرافیا | |
| مساحت | ۱۸۹٬۷۰۰ کیلومتر مربع (۷۳٬۲۰۰ مایل مربع) |
| کشورها | آنگولا، جمهوری کنگو، جمهوری دموکراتیک کنگو، گینه استوایی و گابن |
| نگهداری | |
| وضعیت نگهداری | نسبتا پایدار |
| محافظت‌شده | ۴۳,۷۶۸ (٪۲۳) کیلومتر مربع٪)[۱] |
جنگل‌های ساحلی استوایی اقیانوس اطلس (انگلیسی: Atlantic Equatorial coastal forests) جنگل‌های ساحلی استوایی اقیانوس اطلس، جنگل‌هایی است پهن‌برگ که به عنوان جنگل‌های ساحلی کانگومی نیز شناخته می‌شوند. این جنگل‌ها در منطقه‌ای گرمسیر و مرطوب در آفریقای مرکزی واقع شده است. منطقه‌ای که تپه‌ها، دشت‌ها و کوه‌های سواحل اقیانوس اطلس در کامرون، گینه استوایی، گابن، جمهوری کنگو، آنگولا و جمهوری دمکراتیک کنگو را دربر گرفته است.[۲][۳][۴]
این جنگل‌های غنی، محل زندگی پستانداران بزرگی مانند گوریل‌های غربی، شامپانزه‌ها، فیل‌های جنگلی، میمون‌های کلوبوس سیاه و ماندریل، بوفالوهای آفریقایی و همچنین بسیاری از پستانداران کوچک، پرندگان، دوزیستان، خزندگان و بی‌مهرگان است.
موقعیت[ویرایش]
جنگل‌های ساحلی استوایی اقیانوس اطلس مساحتی به وسعت ۱۸۹۷۰۰کیلومتر مربع (۷۳۲۰۰ مایل مربع) را پوشش می‌دهند که در امتداد ساحل اقیانوس اطلس از تپه‌های کم‌ارتفاع در شمال تا کوه‌های جنوب و شرق امتداد دارند. این جنگل‌ها گوشه جنوب غربی کامرون، سرزمین اصلی گینه استوایی و دشت‌های ساحلی گابن را پوشش می‌دهند. نوار باریکی در جنوب شرقی جمهوری کنگو و بخش شرقی منطقه کابیندا آنگولا تا شمال رودخانه کنگو در استان باس در کنگو جمهوری دموکراتیک کنگو امتداد یافته است.[۵]
گیاهان و جانوران[ویرایش]
این منطقه به همراه منطقه همسایه شامل جنگل‌های ساحلی کراس - ساناگا - بیوکو حدود ۵۰ درصد از زندگی گیاهی بومی مناطق گرمسیری غرب آفریقا را در خود جای داده است. مناطق بسیار مهم برای زندگی گیاهان عبارتند از مونتس دو کریستال و میومبه در مرزهای جمهوری کنگو، آنگولا و جمهوری دموکراتیک کنگو.
تهدیدها و حفاظت[ویرایش]
در اینجا بسیاری از حیوانات از جمله پستانداران رده اول به خاطر گوشت، در معرض خطر هستند، در حالی که فیل‌ها برای گوشت و تجارت عاج شکار می‌شوند. قطع درختان یک تهدید مداوم در کامرون، گابن، جمهوری کنگو و به ویژه در گینه استوایی محسوب می‌شود. با این حال، هنوز مناطق گسترده‌ای از جنگل همچنان باقی مانده‌است و به‌خصوص بخش‌های جنوبی گینه استوایی و گابن از نظر وجود حیوانات غنی هستند. بطوریکه مناطق وسیعی از این جنگل‌ها را به عنوان پارک ملی تعیین کرده‌اند، از جمله پارک ملی لونگو.[۶]
منابع[ویرایش]
- ↑ Eric Dinerstein, David Olson, et al. (2017). An Ecoregion-Based Approach to Protecting Half the Terrestrial Realm, BioScience, Volume 67, Issue 6, June 2017, Pages 534–545; Supplemental material 2 table S1b. [۱]
- ↑ «Ecoregions 2017 ©». ecoregions.appspot.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۲۳.
- ↑ «Atlantic Equatorial coastal forests | DOPA Explorer». dopa-explorer.jrc.ec.europa.eu. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۲۳.
- ↑ «Atlantic Equatorial coastal forests - The Encyclopedia of Earth». editors.eol.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۲۳.
- ↑ «Atlantic Equatorial coastal forests - The Encyclopedia of Earth». editors.eol.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۲۳.
- ↑ «Atlantic Equatorial coastal forests - The Encyclopedia of Earth». editors.eol.org. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۶-۲۵.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Atlantic Equatorial coastal forests». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ ژوئن ۲۰۲۲.
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |