پرش به محتوا

تحفةالعراقین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ختم الغرائب که بیشتر با نامی که بعدتر بدان داده شد یعنی تحفه العراقین شناخته می‌شود، تنها مثنوی سروده شده توسط خاقانی شاعر پارسی‌گوی است، که بیش از سه هزار بیت دارد و در وزن هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف (مفعول مفاعلن فعولن) سروده شده، نسخهٔ نهایی آن به سال ۵۵۲/۱۱۵۷ بر می‌گردد. خاقانی آن را دربارهٔ سفر حج خود به نظم کشیده است. این کتاب در سال ۱۳۳۳ به کوشش دکتر یحیی قریب به چاپ رسیده است.

برگی از تحفه‌العراقین

خاقانی تحفةالعراقین را به نام جمال‌الدین ابو جعفر محمد بن علی اصفهانی - وزیر و از سرشناسان سده ششم - سروده است که این منظومه را خاقانی در شرح نخستین مسافرت خود به مکه و عراقین (عراق عرب و عراق عجم) سروده و در ذکر هر شهر از بزرگان و سرشناسان آن یاد کرده و در آخر هر کدام ابیاتی را به مناسبت موضوع آورده است که این مثنوی‌نامه علاوه بر مشخصات ذکر شده دارای مضامین عارفانه نیز هست.

نام کتاب

[ویرایش]

از آنجا که این کتاب شرح سفر خاقانی به عراق امروزی (عراق عرب) و اصفهان (عراق عجم) می‌باشد، این کتاب تحفه العراقین نام گرفته که به معنای هدیه‌ای از دو عراق می‌باشد که یکی عراق عجم و دیگری عراق عرب است.

شرح نگارش

[ویرایش]

خاقانی پس از تلاش بسیار برای قانع کردن خاقان اکبر برای دومین سفر خود به حج پس از زیارت حج به سیاحت پرداخته و از ایوان مدائن و طاق کسری دیدار می‌کند و قصیده ملی و کوبنده خود را می‌سراید در راه بازگشت، خاقانی متوجه می‌شود که شاگرد برجسته‌اش مجیرالدین بیلقانی در نکوهش شهر اصفهان که در آن زمان به عراق عجم مشهور بود، شعری سروده که باعث خشم مردم اصفهان گردیده و برای دلجویی و معذرت خواهی قبل از رسیدن به مقصد به سمت اصفهان حرکت می‌کند و در آنجا مدتی مانده و سپس راه آذربایجان را در پیش می‌گیرد لیکن در میانه راه در تبریز فوت کرده و در مقبره الشعرای تبریز یه خاک سپرده می‌شود.

ویژگی‌ها

[ویرایش]

مهم‌ترین نکته قابل توجه درباره این کتاب آن است که این کتاب نخستین سفرنامه منظوم بوده که در بحر هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف سروده شده‌است.

نمونه شعر از دیباچه کتاب

[ویرایش]
مائیم نظارگان غمناکزین حقّه سبز و مهره خاک
کین حقّه و مهره تا بجایندسرکیسه عمر می‌گشایند
وین طرفه که بر بساط دورانمهره ز من است حقّه‌گردان
وقت است که وقت در سرآیدسیلاب عدم به سر در آید
وقت است که این دوازده برجدرهم شکنند گوهر درج
گردون نمط پلنگ گیردگیتی نفس نهنگ گیرد
از چرخ زدن بیفتد افلاکدر رقص آید مفاصل خاک

در ستایش حضرت نبوی

[ویرایش]
ای سبحه انبیا بیانتمحراب ملایک آستانت
قارون شده از عطات عیسیهارون شده در سرات موسی
در حصن تو بهر تقویت رادر مهد تو بهر تربیت را
ای خواجه صدر هزار خاقانخاقانی را غلام خود دان
ای حکم تو صیقلی نمودهشمشیر زبان من زدوده
منشور امانتم تو دادیاین تاج تو بر سرم نهادی
اماره من بدین امارتلوامه شد ار سر اشارت
با آنکه مراست این امیریسگبان تو باشم ار پذیری

منابع

[ویرایش]

پیوند به بیرون

[ویرایش]