برادری حقیقت روسیه
برادری حقیقت روسی (به روسی: Братство Русской Правды) یک سازمان ملیگرای ضدانقلاب روسی بود که در سال ۱۹۲۱ توسط پیوتر کراسنوف و دیگر اعضای سابق جنبش سفید، از جمله شاهزاده آناتول فون لیون، برای سرنگونی بلشویسم در روسیه شوروی تأسیس شد. اصطلاح «حقیقت روسی» واژهای است که برای توصیف قوانین روسی که توسط شاهزاده اعظم قرون وسطی روسیه، یاروسلاو اول حکیم ایجاد شده است، استفاده میشود. برنامه سیاسی سازمان ضد کمونیسم با احساسات مسیحی سلطنت طلب و ارتدوکس بود.
روش اصلی مبارزه برای سازمان، ایجاد شبکه زیرزمینی ضد انقلابیون در داخل روسیه شوروی بود. سازمان مأمورانی را برای عبور غیرقانونی از مرزهای شوروی فرستاد، همانطور که اتحادیه همه نظامی روسیه و NTS انجام دادند. متأسفانه برای سازمان، عواملی که برای خط داخلی کار میکردند، فعالیتهای آنها را مختل کردند و تلفات قابل توجهی به بار آوردند.
این سازمان پس از کشته شدن رئیس آن آفینوژن آرگونوف در سال ۱۹۳۲ توسط یک عامل GPU فعالیت خود را متوقف کرد.
منابع
[ویرایش]- M.V. Nazarov, The Mission of the Russian Emigration, Moscow: Rodnik, 1994. شابک ۵−۸۶۲۳۱−۱۷۲−۶
- Будницкий О. В. Братство Русской Правды — последний литературный проект С. А. Соколова-Кречетова // Новое литературное обозрение. ۲۰۰۳. — № ۶4 (6). — С. ۱۱۴—۱۴۳
- Седунов А. В. «Белые террористы» на Северо-Западе Россив в ۱۹۲۰—۱۹۳۰-е годы // Псков: Научно-практический и историко-краеведческий журнал. — ۲۰۱۲. — Т. ۳۶. — С. ۱۵۷—۱۷۱.
- Базанов П. Н. Братство русской правды: самая загадочная организация Русского Зарубежья. — Посев. — М. , ۲۰۱۳. — ۴۳۰ с. — ISBN 9785990282087.
- Антропов О. К. Эмигрантская террористическая организация «Братство русской правды» в ۱۹۲۰—۱۹۳۰-х годах // Перекрестки истории. Актуальные проблемы исторической науки. Материалы IX Всероссийской научной конференции. Ответственный редактор и составитель: Д. В. Васильев, А. В. Сызранов. ۲۰۱۳. — С. ۲۱–۲۷.
- Анашкин Д. П. Братство русской правды: По материалам фонда Ларина из архива Свято-Троицкой духовной семинарии в Джорданвилле // Ежегодная Богословская конференция Православного Свято-Тихоновского Гуманитарного Университета: Материалы. XXVI / гл. ред. В. Н. Воробьев, прот. — М. : ПСТГУ, ۲۰۱۶. — ۳۵۶ с. — С. ۱۲۱—۱۲۷