پرش به محتوا

آرمان‌شهر قوانین

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آرمان‌شهر قوانین
نویسنده(ها)دیوید گریبر
موضوع(ها)مدیریت عمومی
انتشار۲۰۱۵، ملویل هاوس
شمار صفحات۲۶۱[۱]
شابکشابک ‎۹۷۸−۱−۶۱۲۱۹−۳۷۴−۸ [۲]
کتابخانه کنگرهJF1351[۲]


نویسنده در سال ۲۰۱۵

آرمان‌شهر قوانین: در باب فناوری، حماقت و لذات پنهان دیوان‌سالاری، کتابی است که توسط دیوید گریبر -انسان‌شناس- در سال ۲۰۱۵ دربارهٔ چگونگی رابطهٔ مردم با و تأثیرپذیری آن‌ها از دیوان‌سالاری‌ها منتشر شده‌است.[۳] گریبر پیش از این بدهی: ۵۰۰۰ سال اول و پروژه دموکراسی را نوشت و یکی از سازمان‌دهندگان جنبش اشغال وال استریت بود. گریبر قرارداد کتاب را اواخر سال ۲۰۱۴ با انتشارات ملویل هاوس امضا کرد و آرمان‌شهر قوانین در ۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۵ منتشر شد.[۳]

چکیده

[ویرایش]

گریبر دوران معاصر را «عصر دیوان‌سالاری کامل» توصیف می‌کند. عصری که در آن دیوان‌سالاری‌های دولتی و خصوصی آنچنان در هم گره خورده‌اند که از یکدیگر قابل تفکیک نیستند و به مکانیسم‌های اصلی سودآوری وال استریت تبدیل شده‌اند. او توصیف می‌کند که چگونه بوروکراتیک‌سازی تهدید خشونت را تقریباً به همهٔ جنبه‌های زندگی روزمره در کشورهای ثروتمند وارد می‌کند، آن هم از طریق فشار قانون و پلیس.[۴] گریبر استدلال می‌کند که دیوان‌سالاری‌ها دیگر مانند تبصره-۲۲ یا قصر تجزیه و تحلیل یا هجو نمی‌شوند. کتاب بر «پیامدهای سیاسی» دیوان‌سالاری‌ها و راه‌حل‌های گریبر متمرکز است.[۴]

گریبر خاطرنشان می‌کند که آمریکایی‌ها به شدت از دیوان‌سالاری منزجر هستند، در عین حال انگیزه‌ای برای دگرگونی دیوان‌سالاری ندارند؛ گریبر فکر می‌کند که آمریکایی‌ها باید این انگیزه را داشته باشند. او خواستار رفع فوری محدودیت‌هایی شده که حاصل از دیوان‌سالاری است و مانع خلاقیت می‌شود. او استدلال می‌کند که «نظم و قاعده‌مندیِ» بوروکراسی بیش از آنکه ارزشمند باشد آسیب‌زننده است، و توضیح می‌دهد که قوانین در عمل برای همه به یک اندازه اعمال نمی‌شوند و بیشتر «ابزاری هستند که تخیل انسان از طریق آنها نابود می‌شود».[۴]

انتقادها

[ویرایش]

توماس هچرد برای ان‌پی‌آر نوشت که این کتاب بخشی دانشگاهی و بخشی سیاست‌های رادیکال است. وی به وجود «بودریار و بل هوکس» و دیگر ادبیات دانشگاهی اشاره کرد. هاچارد نوشت که سیاست غیر بوروکراتیک اشغال گریبر استدلال‌های این کتاب را زیر سؤال می‌برد. هاچارد نوشت که نکات گرابر «تقریباً همیشه روشنگر، تأمل‌برانگیز» است و ارزش استدلال‌های «پرپیچ و خم» دربارهٔ موضوعاتی از جمله تاریخ فلسفه، زبان‌شناسی و فیلم‌های علمی-تخیلی را دارد.[۴] به نظر منتقد، کتاب نیکیل ساوال در مورد «تکامل دفاتر کار» -Cubed- که تعادل بین خلاقیت دفتر کار و قوانین دفتر کار را دنبال می‌کند، می‌تواند مکمل خوبی برای این کتاب باشد.[۴]

میراث

[ویرایش]

سوالات مطرح شده در کتاب به موضوع دوسالانهٔ ۲۰۱۶ تایپه شکل داد، جایی که هنرمندان کارهایی را دربارهٔ اینکه بوروکراسی‌های نهادی چگونه به تخیل انسان شکل می‌دهند، تولید کردند.[۵]

منابع

[ویرایش]
  1. "Please Fill In This Form In Triplicate Before You Read 'Utopia Of Rules'". NPR.org (به انگلیسی). Retrieved 2021-07-29.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ "The Utopia of Rules". Bowker Books in Print. Retrieved February 28, 2015. closed access publication – behind paywall (نیازمند آبونمان)
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Yin, Maryann (December 5, 2014). "David Graeber Lands Deal With Melville House". GalleyCat. Adweek. Archived from the original on 23 May 2015. Retrieved February 28, 2015.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ ۴٫۳ ۴٫۴ Hachard, Tomas (February 26, 2015). "Please Fill In This Form In Triplicate Before You Read 'Utopia Of Rules'". NPR. Archived from the original on 17 April 2021. Retrieved February 28, 2015.
  5. Harris, Gareth (2016-12-16). "Swiss scholar Corinne Diserens to curate Taipei Biennial". The Art Newspaper. Archived from the original on 5 اكتبر 2017. Retrieved 2017-10-05. {{cite web}}: Check date values in: |archive-date= (help)


مطالعهٔ بیشتر

[ویرایش]