آرتریت التهابی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آرتریت التهابی یک گروه از بیماری ها، شامل: آرتریت روماتوئید، آرتروپاتی پسوریاتیک، بیماری روده التهابی، بیماری Still's بالغین، اسکلرودرمی، آرتریت ایدئوپاتیک جوان و لوپوس اريتماتوز سیستمیک (SLE) می باشد.[۱]

علائم و نشانه ها[ویرایش]

علائم آرتریت التهابی عبارتند از سفتی و درد و تورم مفاصل محدودیت حرکات و کاهش قدرت فیزیکی. علائم دیگر ممکن است سیستمیک باشند مثل خستگی.

مدیریت[ویرایش]

درمان آرتریت بسته به زیر گروه متفاوت است، هر چند آنها ممکن است شامل دارو ها مانند DMARDs (دارو های ضد روماتیسمی مقلد بیماری) و فاکتور نکروز دهنده تومور است.

پیش آگهی[ویرایش]

آرتریت های التهابی ممکنست افراد مبتلا را به نقطه ای برستند که شغل خود را از دست بدهند که می تواند باعث ناراحتی روانی شود. به دلیل آن که به طور معمول پیشرونده است کسانی که شغل خود را از دست دادند بعید است بتوانند دوباره وارد نیروی کار شوند. در حال حاضر هدف برنامه ها حفظ بیماران آرتریت التهابی با جلوگیری از آسیب های مربوط به کار و ایجاد محل های مناسب اقامت در محل کار، است. در یک بررسی کوکذان 2014 Cochrane، شواهد کم کیفیت نشان دادند که مداخلات متمرکز بر کار، از جمله مشاوره، آموزش، حمایت و مشاوره پزشکی، در حفظ کارگران مبتلا به آرتریت التهابی موثر بود..

اپیدمیولوژی[ویرایش]

شيوع آرتروز التهابی در سراسر جهان حدود 3٪ است. آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریازیس، اسپوندیلیت انکیلوزین و اسپوندیلوآرتروپاتی تمایز نیافته (undifferentiated) شایعترین ساب تایپ های آرتریت التهابی هستند. این بیماری ها بیشتر در گروه سنی 30-40 سال رخ می دهد.[۲]

منابع[ویرایش]

  1. Greenstein, Ben Greenstein, Adam (2007). Concise clinical pharmacology. London: Pharmaceutical Press. pp. 102. ISBN 0853695768.
  2. Hoving JL, Lacaille D, Urquhart DM, Hannu TJ, Sluiter JK, Frings-Dresen MH (2014). "Non-pharmacological interventions for preventing job loss in workers with inflammatory arthritis". The Cochrane Database of Systematic Reviews. 11: CD010208. doi:10.1002/14651858.CD010208.pub2. PMID 25375291.