پرش به محتوا

VDSL

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

خط اشتراک دیجیتال با سرعت بسیار بالا (انگلیسی: Very high-speed digital subscriber line) و خط اشتراک دیجیتال با سرعت بسیار بالا ۲ (انگلیسی: Very high-speed digital subscriber line 2) به اختصار وی‌دی‌اس‌ال (انگلیسی: VDSL) فناوری خط اشتراک دیجیتال است که انتقال داده را سریعتر از خط اشتراک دیجیتال نامتقارن ارائه می‌دهند. سرعت دانلود در این استاندارد، ۵۲ مگابیت دانلود و ۱۶ مگابیت آپلود و به صورت نامتقارن است.

تاریخچه و استانداردها

[ویرایش]

فناوری VDSL نخستین‌بار در دهه ۱۹۹۰ توسط Bellcore و دانشگاه استنفورد توسعه یافت و استاندارد VDSL1 (ITU‑T G.993.1) در سال ۲۰۰۱ منتشر شد. نسخه پیشرفته‌تر آن، VDSL2 (ITU‑T G.993.2)، در فوریه ۲۰۰۶ معرفی شد و با استفاده از پهنای باند تا ۳۰ مگاهرتز به سرعت‌های بیش از ۲۰۰ مگابیت/ثانیه می‌رسد.[۱]

مزایا و معایب

[ویرایش]

مزایا

[ویرایش]
  • فراهم کردن سرعت بسیار بالاتر نسبت به نسل قبلی (تا ۲۰۰ مگابیت در VDSL2)[۲]
  • استفاده از زیرساخت مسی موجود بدون نیاز به فیبر تا خانه[۳]
  • قابلیت ارائه خدمات چندگانه (اینترنت، صدا و تلویزیون) روی همان خط[۴]

معایب

[ویرایش]
  • افت قابل‌توجه سرعت با افزایش فاصله تا مرکز توزیع (بالاتر از ~۱ کیلومتر)[۵]
  • امکان تداخل الکترومغناطیسی و تأثیر کیفیت مس روی عملکرد[۶]

منابع

[ویرایش]
  1. "VDSL". Wikipedia. Retrieved 2025-07-13.
  2. "VDSL". Wikipedia. Retrieved 2025-07-13.
  3. "What Is VDSL". ITU Online. Retrieved 2025-07-13.
  4. "Telecoms providers: VDSL - ADSL on steroids". Companeo. Retrieved 2025-07-13.
  5. "Telecoms providers: VDSL - ADSL on steroids". Companeo. Retrieved 2025-07-13.
  6. "What Is VDSL". ITU Online. Retrieved 2025-07-13.

پیوند به بیرون

[ویرایش]