معوذتین

سوره‌های فلق و ناس، دو سورهٔ معوذتین

دو سورهٔ پایانی قرآن (فلق و ناس) که با «قل اعوذ» آغاز می‌شود، مُعَوِّذَتَیْن گویند.

دلیل استفاده از واژه مُعَوِّذَتَیْن این است که این سوره‌ها با «استعاذه» به معنی پناه بردن شروع می‌شود. در دو سورة ناس و فلق خداوند به پیامبر اسلام می‌گوید که «از چه چیزهایی»، «به چه کسی» پناه ببرد. در متن آیات این سوره‌ها کاملاً این مسئله مشهود است: قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق.

سوره الفلق - شماره سوره ۱۱۳ (تعداد آیات> ۵ آیه)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشنده و مهربان

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ

بگو پناه می‌برم به پروردگار شکاف صبح

مِن شَرِّ مَا خَلَقَ

از شر آنچه آفرید

وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ

و از شر تاریکی آنگاه که فراگیرد

وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ

و از شر زنان دمنده در گره‌ها

وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ

و از شر حسود آنگاه که حسد ورزد

سوره النّاس شماره سوره ۱۱۴ (تعداد آیات> ۶ آیه)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خداوند بخشنده و مهربان

قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ

بگو پناه می‌برم بپروردگار مردم

مَلِکِ النَّاسِ

پادشاه مردم

إِلَهِ النَّاسِ

خدای مردم

مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ

از شر وسوسه کننده نهان شونده

الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ

آنکه وسوسه کند در سینه‌های مردم

مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ

از پریان و مردم