سیلیکون (پلیمر)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط محمدامین جعفری (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۷ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۷:۰۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

با سیلیکون یا سیلیکن (به انگلیسی: Silicon) که یکی از عناصر شیمیایی جدول تناوبی است اشتباه نشود.

چسب سیلیکون

سیلیکون (به انگلیسی: Silicone) که پلی‌سیلوکسان (به انگلیسی: polysiloxanes) نیز نامیده می شود، پلیمرهایی هستند که شامل هر ترکیب مصنوعی ساخته شده از واحدهای تکرار شونده سیلوکسان (به انگلیسی: siloxane) باشد، که زنجیره ای متناوب از اتم‌های سیلیکون و اتم های اکسیژن است که با کربن، هیدروژن و گاهی برخی عناصر دیگر ترکیب شده است.[۱]

این پلیمرها معمولاً مقاوم به گرما بوده و به صورت مایع یا لاستیکی-مانند موجود می باشند که برای کاربردهایی از قبیل: درزگیر و آب‌بند، چسب، روانکار، لوازم پخت‌وپز و هم‌چنین عایق حرارتی و الکتریکی استفاده می شوند. انواع پرکاربرد آن شامل: روغن سیلیکون، گریس سیلیکون، لاستیک سیلیکون، رزین سیلیکون و درزبند سیلیکون می باشد.[۲]

فردریک کیپینگ کاشف سیلیکون است. زمانی که می‌خواست پلاستیک تولید کند، به جای استفاده از ترکیبان کربن، از زنجیره سیلیسیم استفاده کرد که به صورت اتفاقی خانواده سیلیکون‌ها را کشف کرد.[۳]

سیلیکون به صورت جامد یا مایع وجود دارد که در مقابل حرارت و بسیاری از مواد شیمیایی مقاوم است.

نگارخانه

جستارهای وابسته

منابع

  1. "Silicone". Wikipedia (به انگلیسی). 2019-05-27.
  2. Hans-Heinrich Moretto, Manfred Schulze, Gebhard Wagner (2005) "Silicones" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, Wiley-VCH, Weinheim. doi:10.1002/14356007.a24_057
  3. http://1pezeshk.com/archives/2017/02/frederick-kipping.html