خط شبه-کوفی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Khenamothara (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۰۷:۱۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

Left image: Pseudo-Kufic script on the hem of the Virgin's mantle in Filippo Lippi's 1438 Pala Barbadori. Louvre Museum.
Right image: At the top, detail of the Virgin's mantle hem in Antonio Vivarini's Saint Louis de Toulouse, 1450. At the bottom, detail of Virgin's mantle hem in Jacopo Bellini's Virgin of Humility, 1440. Louvre Museum.

خط شبه کوفی همچنین گاهی اوقات خط شبه عربی سبکی از تزئینات استفاده شده در طول قرون وسطی یا رنسانس بود. متشکل از تقلید از خط عربی کوفی، یا گاهی اوقات خط عربی بهم چسبیده، در متنی غیر عربی است: «تقلید از عربی در هنر اروپا اغلب به عنوان شبه کوفی توصیف می‌شوند، با وام گرفتن از اصطلاحی در خط عربی که بر خطوط مستقیم و زاویده دار تأکید دارد و عمدتاً برای تزئینات معماری به کار برده می‌شود».[۱] شبه کوفی اغلب در هنر رنسانس در نگاره‌هایی از مردم سرزمین مقدس و به خصوص مریم باکره ظهور پیدا می‌کند. این یک مثال از تاثیرهای اسلامی بر هنر غربی است.

جستارهای وابسته

یادداشت

  1. Mack, p.51

منابع