بنگاه اقتصادی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط 5.75.83.191 (بحث) در تاریخ ‏۲۱ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۶:۳۱ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

بنگاه اقتصادی یا Firm، واحد اقتصادی است که در تولید کالا یا خدمت فعالیت می‌کند، اعم از آن که دارای شخصیت حقوقی یا حقیقی باشد.[۱]

یا شخصیت حقیقی است که با ترکیب عوامل اقتصادی مختلف در تولید کالا یا خدمات فعالیت می‌کند. [۱]

مالکیت بنگاه اقتصادی

بنگاه های اقتصادی از نظر مالکیت طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به سه بخش تقسیم می شوند: [۲]

  • بخش دولتی: به طور مستقیم یا غیر مستقیم در مالکیت دولت یا سایر نهادهای عمومی قرار دارند.
  • بخش تعاونی: به منظور رفع نیازمندی های مشترک و بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضای آن از طریق خریداری، کمک و همکاری متقابل تشکیل شده و در مالکیت اعضا قرار دارند.
  • بخش خصوصی: این واحدها به یک یا چند نفر تعلق دارند و متعلق به بخش عمومی نیستند.

اهداف

بنگاه های اقتصادی از نظر هدف فعالیت به دو دسته تقسیم می شوند:

  • واحدهای انتفاعی: هر واحد اقتصادی که با هدف سود و منفعت مادی تشکیل شود واحد انتفاعی نام دارد.
  • واحدهای غیر انتفاعی: هر واحدی را که هدف از تشکیل آن کسب منفعت مادی برای مالکان آن نباشد واحد غیر انتفاعی گویند.

نوع فعالیت

بنگاه های اقتصادی از نظر نوع فعالیت به سه دسته تقسیم می شوند:

  • واحدهای خدماتی: واحدهایی هستند که خدماتی به مشتریان ارائه می کنند و معمولاً در قبال ارائه خدمات منفعت کسب می کنند.
  • واحدهای بازرگانی: به خرید و فروش مواد خام، فراورده ها و کالاها اشتغال دارند.
  • واحدهای تولیدی: با استفاده از عوامل تولید به ساخت کالاهای اقتصادی می پردازند.

منابع