بلشاصر
| بِلشَرَّؤصُر Bēl-šarra-uṣur | |
|---|---|
| شاهزاده تاجدار بابل | |
 تصویری از رامبرانت درباره شرح انجیل از آنچه که بلشاصر از نوشته بر دیوار دید | |
| فرزند(ان) | وشتی[۱] |
| پدر | نبونعید |
| مادر | شاید نیتوکریس بابلی[۲] |
بِلْشاصَر ( الگو:Hebrew Name، یونانی: Βαλτάζαρ, Baltázar, از اکدی: 𒂗𒈗𒋀, Belsharruzur, عیناً از Bēl-šarra-uṣur, به معنای «بلِ شاه‌ْبان»)[۳] کوچکترین پسر نبونعید، واپسین پادشاه شاهنشاهی نو-بابلی بود و در زمان نبود پدرش بر شهر شاهی می‌نمود؛ هرچند هرگز عناوین شاهی را نپذیرفت[۴]. او بسیاری را کشت و منجر به فروپاشی بابل و شکست آن بدست ایرانیان در سال ۵۳۹ پ.م شد[۵].
بلشاصر بعنوان شخصیت اصلی در کتاب دانیال تحت عنوان مهمانی بلشاصر ظاهر می‌شود[۶]. در میانه مهمانی بزرگ، شاه دستی که بر دیوار می‌نویسد را می‌بیند که این واژگان را دربردارد: «مِنِ، مِنِ، تِکِل، اُفَرْسین» (به عبری: מנא מנא תקל ופרסין، mene, mene, tekel, upharsin) که تفسیر این واژگان در کتاب دانیال، اشاره به فروپاشی و سقوط بابل و دادگری خداوند است[۷]. ترجمه این عبارت رمزآلود بدین شرح است: «خداوند روزهای بلشاصر را شمرد، او سنجید و یافت خواهان شهرش (=کشورش) را پس به پارسیان و مادیان پیشکشش کرد.»[۸][۹]
منابع
- ↑ Esther Rabbah, Petichta 12
- ↑ Dougherty 2008, p. 43.
- ↑ Chavalas 2000, p. 164.
- ↑ Seow 2003, p. 76.
- ↑ Albertz 2003, p. 69.
- ↑ Collins 1984, p. 41.
- ↑ Collins 1984, p. 67.
- ↑ Seow 2003, pp. 75.
- ↑ Seow 2003, p. 7.