ابوعبدالله جنیدی

ابوعبدالله محمّد بن عبدالله شناخته شده به جْنَیدی شاعر ایرانی دوزبانهٔ دستگاه صاحب بن عباد بود. او به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرود. محمد عوفی او را از برترین ادیبان و نمونه‌ای از فاضلان می‌داند و نیرومند در نظم و نثر می‌خواند. ثعالبی هم در یتیمةالدهر از او یاد کرده است. شعر زیر از اوست:

شب‌گیر صبوح را ز سرگیر		بر بانگ خروس و نالهٔ زیر
خورشید که برزند سر از کوه		آن به که خورد ز جام تشویر
از جام به جامهٔ شبانگاه		وز جامه به جام رو به شب‌گیر
شیراست غذای کودک خرد		شیره‌است غذای مردم پیر

منبع

• محمد دبیر سیاقی، پیشاهنگان شعر پارسی، شرکت انتشارات علمی و فرهنگی
• لغتنامه دهخدا