ایرج اسدی
ایرج اسدی (زادهٔ ۱۳۱۷، خورموج - درگذشتهٔ ۱۳۹۷) فرزند علی اصغر، شاعر و غزلسرا، متخلص به شبگیر اهل شهر خورموج (استان بوشهر - ایران) بود. وی محصل ادبی دبیرستان سعادت بوشهر و سپس دانش‌آموخته ادبیات فارسی از دانشسرای شیراز (فوق دیپلم) بود و از سال ۱۳۴۲ تا ۱۳۷۴ به سمت آموزگاری و دبیری آموزش و پرورش فعالیت داشت. از مجموعه شعرهای وی می‌توان به «یادها و یادواره‌ها» (۱۳۸۲) و «پردیس عشق» (۱۳۸۶) اشاره کرد.[۱] اسدی «مؤسس انجمن فایز دشتی» و پایه‌گذار جلسات اثرگذار «شبانه‌های ادبی» (از سال ۱۳۵۲) در شهر خورموج بود. به اعتقاد اسدی غزل حرف دل است و حرف دل اگر در قالب غزل گفته شود زیباتر وپراحساس تر است. غزلیات وی سنتی عاشقانه، انقلابی و آیینی بود.[۲] اسدی ۳ تیر ۱۳۹۷ درگذشت.[۳]
از غزلیات اوست:
- کی دل از مستی چشمان تو بی تاب نشد
- یا کی از دست تو دل غرقه به خوناب نشد
- گرچه کشتیم به دل بذر امیدت اما
- هرگز این مزرعه از لعل تو سیراب نشد
- رنگ رخساره به گلگونت چه می‌آرایی
- کی گل از شرم رخت واله و بی تاب نشد
- پرتو صبح چه زیباست و لیکن هرگز
- جلوه انگیز تر از سایه مهتاب نشد
- دور مخموری و مستی ز ازل چشم تو داشت
- ورنه کس بی نگهت مست می ناب نشد[۴]
منابع
پیوند به بیرون
- https://www.yjc.ir/fa/news/6579167/شاعر-پیشکسوت-دشتی-درگذشت
- https://boushehr.farhang.gov.ir/fa/news/352407/نکوداشت-مقام-ادبی-ایرج-اسدی-در-بوشهر-برگزار-شد
- https://www.parsnews.com/بخش-فرهنگی-6/518368-شاعر-پیشکسوت-چهره-ماندگار-ادبی-درگذشت
- https://www.irna.ir/news/82954817/شاعر-پيشكسوت-دشتي-درگذشت
- http://www.pana.ir/news/835138