میر والهی قمی
 | این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. (ژانویه ۲۰۱۶) |
میر والهی قمی شاعر و تصنیف ساز و موسیقی دان دوره صفویه بوده‌است.
زندگی[ویرایش]
او درز روزگاه شاه طهماسب و شاه عباس حضور داشته‌است. مرگ او را بعد از سال ۱۰۳۲ دانسته‌اند.[۱] درکی قمی در دیوانش ماده تاریخ فوت والهی را با عبارت «گل گلشن شعر» ذکر کرده که سال ۱۰۲۰ ه.ق را نشان می‌دهد.
آثار[ویرایش]
از او یک مثنوی عرفانی باقی مانده‌است که نسب نامه نام داردکه یک نسخه از آن در کتابخانه دانشگاه تهران و یک نسخه در کتابخانه ملک نگهداری می‌شود. نمونه‌ای از اشعار:[۱]
| بر رهگذرت نهاده‌ام چشم | پیوسته چو کاسهٔ گدایی | |
| عشقی که نظر بوصل دارد | باشد چو عبادت ریایی |