مگالاپولیس شمال شرق
مگالاپلیس شمالشرق | |
---|---|
تراکم جمعیت. | |
لقب(ها): Northeast Corridor, BosWash, Boston-Washington Corridor, Eastern Seaboard,[۱] Atlantic Seaboard | |
Major cities of the Northeast Megalopolis counterclockwise from top: بوستون، نیویورک، فیلادلفیا، بالتیمور، and واشینگتن، دی.سی.. | |
مختصات: | |
ایالات | مین (ایالت) نیوهمپشر ماساچوست رود آیلند کنتیکت نیویورک (ایالت) نیوجرسی پنسیلوانیا دلاویر مریلند ویرجینیا |
بخشهای فدرال | واشینگتن دی.سی. |
بزرگترین شهر | نیویورک (۸٬۴۰۵٬۸۳۷) |
جمعیت (۲۰۱۰) | ۵۲٬۳۳۲٬۱۲۳ |
• تراکم | ۹۳۱٫۳/مایل مربع (۳۵۹٫۶/کیلومتر مربع) |
نام اهلیت(ها) | شمالشرقی |
مگالاپلیس شمالشرق (انگلیسی: Northeast megalopolis) (همچنین کوریدور بوستون-واشینگتن) شهریشدهترین منطقه شهری ایالات متحده آمریکا است، که در اساس از شمالشرق به جنوبغرب از حومه بوستون، ماساچوست، تا حومه جنوبی واشینگتن، دی.سی., در شمال ویرجینیا امتداد دارد.[۲] این منطقه شهرهای بزرگ بوستون، پراویدنس، هارتفورد، کنتیکت، نیویورک، فیلادلفیا، بالتیمور، و واشینگتن، دی.سی., را به همراه مناطق کلانشهری و حومه هایشان و مراکز شهری متعدد کوچکتر را در بر میگیرد.
مگالاپلیس شمالشرق بر روی نقشه تقریباً مشابه یک خط مستقیم است. این منطقه در سال ۲۰۰۰، ۴۹٫۶ میلیون نفر است که ۱۷ درصد از جمعیت آمریکا را بر کمتر از ۲ درصد مساحت در خود جای داده است.[۳]
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ "Eastern Seaboard". Encyclopædia Britannica. Retrieved 25 December 2015.
- ↑ Jean Gottmann, Megalopolis: The Urbanized Northeastern Seaboard of the United States, (New York: The Twentieth Century Fund, 1961), 3
- ↑ John Rennie Short, Liquid City: Megalopolis and the Contemporary Northeast, (Washington, DC, Resources for the Future, 2007), p. 23
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Northeast megalopolis». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۳۰ ژوئن ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ مگالاپولیس شمال شرق موجود است.