پی‌ال-۷
| نوع | موشک هوا به هوا |
|---|---|
| خاستگاه |  چین |
| تاریخچه تولید | |
| طراح | کارخانه Zhuzhou Aero-Engine |
| تاریخ طراحی | ۱۹۸۲ |
| تاریخ تولید | ۱۹۸۷ |
| ویژگی‌ها | |
| وزن | ۹۰ کیلوگرم |
| طول | ۲٫۷۵ متر |
| قطر | ۱۵۷ میلیمتر |
| وزن سر جنگی | ۱۲ کیلوگرم |
| پیشران | راکت سوخت جامد |
برد عملیاتی | ۰٫۵ تا ۱۴ کیلومتر |
| بیشینهٔ سرعت | ۲ ماخ |
سامانهٔ هدایت | مادون قرمز |
سکوی پرتاب | جنگنده |
موشک پی‌ال-۷، نوعی موشک حرارت‌یاب هوابه‌هوای کوتاه‌برد تولید چین است که شباهت زیادی به موشک فرانسوی ار-۵۵۰ (ماژیک) دارد و به نظر می‌رسد کپی این موشک که بر اساس مهندسی معکوس باشد. این موشک در ارتش آزادیبخش خلق استفاده نمی‌شود و تنها توسط سازنده هواپیماهای جنگنده چنگدو جی-۷ معروف به اف-۷ و نانچانگ کیو-۵ به بازار صادراتی عرضه شده‌است. طراحی این موشک در سال ۱۹۸۲ آغاز شده، اولین پرواز آزمایشی خود را در سال ۱۹۸۴ انجام داد و تولید انبوه از سال ۱۹۸۷ آغاز شد. بسیاری از کارشناسان کیفیت این موشک را پائین‌تر از ار-۵۰۰ فرانسوی می‌دانند.[۱]
پی‌ال مخفف واژه چینی پی‌لی به معنی آذرخش است که تمامی موشک‌های هوابه‌هوای چینی از این نام استفاده می‌کنند.
ایران در جریان جنگ ایران و عراق ۴۰۰ عدد از این موشک را به همراه جنگنده‌های کم‌توان اف-۷ (کپی چینی میگ-۲۱) بین سال‌های ۸۸-۱۹۸۶ از چین خریداری کرد.[۲] این موشک دارای برد محدود ۳ تا ۵ کیلومتر می‌باشد و از یک جستجوگر ضعیف بهره می‌برد که باعث می‌شود در نبردهای هوایی کارایی چندانی نداشته باشد. با این وجود تلاش‌هایی برای نصب این موشک بر روی جنگنده‌های اف-۴، اف-۵ و حتی میگ-۲۹ انجام شده، هرچند قابلیت این موشک هم از موشک هوابه‌هوای روسی ویمپل آر-۷۳ میگ-۲۹ و هم از ایم-۹ سایدوایندر اف-۴ و اف-۵ بسیار پائین‌تر است. در حال حاضر این موشک‌ها تنها بر روی جنگنده‌های چینی اف-۷ و میراژهای فرانسوی، که در جریان حمله سال ۱۹۹۱ به عراق به ایران گریختند، و از نبود موشک R-550 رنج می‌برند استفاده می‌شوند.
منبع
- ↑ PiLi-7 Short-Range Air-to-Air Missile بایگانی‌شده در ۱۰ مه ۲۰۰۶ توسط Wayback Machine Sinodefence.com
- ↑ Trade Register Arms Trade جستجوی چین به ایران