ستیغ تهیگاهی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید نسخه‌ای قدیمی از صفحه است که توسط Rezabot (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۸ مارس ۲۰۱۷، ساعت ۱۷:۳۶ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوت‌های عمده‌ای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.

ستیغ خاصره‌ای
Pelvic girdle.
Overview of Ilium as largest bone of the pelvis.
جزئیات
شناسه‌ها
لاتینcrista iliaca
TA98A02.5.01.106
TA21322
FMA16914

سِتیغ خاصِره‌ای یا ایلیاک کرست (انگلیسی: Iliac crest) به سطح فوقانی بالهای استخوان تهی‌گاهی گفته می‌شود. این بخش از خار خاصره قدامی فوقانی (ASIS) تا خار خاصره خلفی فوقانی (PSIS) امتداد دارد.

بیشتر عضلات دیوارهٔ قدامی خارجی شکم مانند عضله مایل داخلی شکم، عضله مایل خارجی شکم و عضله عرضی شکمی و سایر عضلات مانند عضله پشتی بزرگ به این قسمت متصل هستند.

ستیغ خاصره‌ای در تمامی طولش در حاشیه پایینی کمر لمس می‌شود و بالاترین نقطه آن در سطح مهره چهارم کمری (L4) قرار گرفته و حدود ۵–۴ سانتی‌متر از پایین‌ترین قسمت حاشیه دنده‌ای فاصله دارد.

جستارهای وابسته

استخوان تهی‌گاهی

نگارخانه

منابع

پیوند به بیرون