پرش به محتوا

عروض (شعر)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

نسخه‌ای که می‌بینید، نسخهٔ فعلی این صفحه است که توسط Tgeik (بحث | مشارکت‌ها) در تاریخ ‏۴ ژانویهٔ ۲۰۱۶، ساعت ۱۴:۳۸ ویرایش شده است. آدرس فعلی این صفحه، پیوند دائمی این نسخه را نشان می‌دهد.

(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

عروض رکن آخر یا کلمهٔ آخر مصراعِ اول هر بیت است، مانند «خاست» در این بیت منسوب به ناصر خسرو

روزی ز سر سنگ عقابی به هوا خاستاز بهر طمع بال و پر خویش بیاراست

.[۱]

جستارهای وابسته[ویرایش]

پانویس[ویرایش]

منبع[ویرایش]

  • شریفی، محمد (۱۳۸۷). محمدرضا جعفری، ویراستار. فرهنگ ادبیات فارسی. تهران: فرهنگ نشر نو و انتشارات معین. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۴۴۳-۴۱-۸.