گواهگیری
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
گمان میرود که این مقاله ناقض حق تکثیر باشد، اما بدون داشتن منبع امکان تشخیص قطعی این موضوع وجود ندارد. اگر میتوان نشان داد که این مقاله حق نشر را زیر پا گذاشته است، لطفاً مقاله را در ویکیپدیا:مشکلات حق تکثیر فهرست کنید. اگر مطمئنید که مقاله ناقض حق تکثیر نیست، شواهدی را در این زمینه در همین صفحهٔ بحث فراهم آورید. خواهشمندیم این برچسب را بدون گفتگو برندارید. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
گواهگیری یا واژه گواه به معنای شاهد و مراسم گواهگیری همان مراسم عقد است که در مفهوم شاهد و گواه گرفتن برای پیوند زناشویی بین زن و مرد است. در این مراسم کمینه هفت نفر باید به عنوان شاهد پیوند زناشویی حضور داشته باشند. موبد با لباس و کلاه سفید قسمتهایی از اوستا را میخواند. سپس در خواست سه باره و یک بارهٔ معمول به ترتیب از عروس (- به برداشتی واژهٔ عروس از واژهٔ اوستایی اروشه که در فارسی به معنی سپیدرنگ و سپیدپوش است، گرفته شده و چه زیباترست که پیرو این واژه با الف نگاشته شود) و داماد بیان میشود و پس از شنیدن پاسخهای مثبت و هابیروشاباش باشندگان، موبد آغاز به خواندن اندرزهایی میکند که طی آن در یکی از اندرزها در وصف داد و دهش از عروس و داماد میخواهد یک روز از ماه را برای این کار برگزینند و آنها نیز چنین میکنند و نام روز مورد نظر خود را میگویند. در آیین اشوزرتشت زن و مرد باید آزادانه و از روی خرد اقدام به گزینش همسر کنند و چند همسری در این آیین وجود ندارد. در مورد طلاق هم به دلیل تأکید بر انتخاب از روی خرد جز در موارد خاص، میسر نیست. در آیین زرتشتی مهریه و جهیزیه وجود ندارد و پدر و مادر عروس تنها لوازم آغاز یک زندگی ساده را برای آنها فراهم میکنند. از این رو در مراسم پاتختی آشنایان و خویشان با مشورت هم هدایایی کاربردی را به عروس و داماد پیشکش میکنند. بنا بر آموزش گاتها (وهیشتوایشت گات) عروس و داماد باید در نیک منشی و مهرورزی از هم پیشی بگیرند.[۱]
پانویس
[ویرایش]- ↑ کانون دانشجویان زرتشتی، ۱۳۹۰: ۵
منابع
[ویرایش]- کانون دانشجویان زرتشتی، آموزههایی برای راهنمایان نمایشگاه میراث فرهنگی، تهران، ۱۳۹۰، ص ۵.