کالج ییل-دانشگاه ملی سنگاپور

کالج ییل-NUS یک کالج هنرهای لیبرال در سنگاپور است. این کالج که در سال ۲۰۱۱ با همکاری دانشگاه ییل و دانشگاه ملی سنگاپور تأسیس شد، اولین کالج هنرهای لیبرال در سنگاپور و یکی از اولین کالج‌ها در آسیا بود. این کالج اولین مؤسسه ای خارج از نیوهیون، کانکتیکات بود که دانشگاه ییل در تاریخ ۳۰۰ ساله خود توسعه داد و ییل را به اولین مدرسه آمریکایی آیوی لیگ تبدیل کرد که کالجی را با نام خود در آسیا تأسیس کرد.^[۱]^[۲] حدود ۵۸ درصد از دانشجویان دانشگاه Yale-NUS سنگاپوری و ۴۲ درصد دانشجویان بین‌المللی هستند. کالج Yale-NUS سالانه بیش از ۱۰۰۰۰ درخواست دریافت می‌کند و ۲۵۰ دانشجو در سال ثبت نام می‌کند که میانگین نرخ پذیرش ۵٫۲٪ است.^[۳]^[۴] به غیر از دانشگاه فناوری و طراحی سنگاپور، کالج ییل-NUS تنها مؤسسه آموزشی در سنگاپور است که فرایند پذیرش مشابه آنچه در دانشگاه ییل و سایر دانشگاه‌های آمریکا دنبال می‌شود، دنبال می‌کند.^[۵]

تاریخچه[ویرایش]

دانشگاه ییل با ریاست ریچارد لوین، شروع به توسعه یک استراتژی «بین‌المللی‌سازی» کرد که شامل گسترش منابع مالی برای دانشجویان بین‌المللی و برنامه‌های تحصیل در خارج از کشور، تأسیس انجمن جهانی و مرکز مطالعات جهانی‌سازی و پیوستن به اتحاد بین‌المللی دانشگاه‌های تحقیقاتی بود..^[۶] مدیران دانشگاه ییل در سال ۲۰۰۶ شروع به بررسی گسترش پردیس بین‌المللی کردند،^[۷] و در ابتدا با امارات متحده عربی در مورد تأسیس یک مؤسسه هنری در جزیره سعدیات ابوظبی تماس گرفتند.^[۸]^[۹] ولی این پروژه کنار گذاشته شد.^[۱۰]^[۱۱]

منابع[ویرایش]

↑ "Yale-NUS College". www.yale-nus.edu.sg (به انگلیسی). Retrieved 2017-04-18.
↑ "Yale-NUS Facts". Yale-NUS College. Retrieved 27 April 2020.
↑ Chappell, David (18 August 2017). "Yale-NUS Welcomes Class of 2021, with 7% acceptance rate". The Octant. The Octant. Retrieved 14 November 2017.
↑ "Enrolment". www.yale-nus.edu.sg. Retrieved 2022-02-19.
↑ http://yale-nus.edu.sg
↑ Levin, Richard C.; Lorimer, Linda K. (December 2005). "The Internationalization of Yale: 2005-2008" (PDF). Retrieved 13 March 2015.
↑ Katz, Daniel (22 September 2006). "Levin Forges New Ties in Middle East". Yale Daily News. Retrieved 13 March 2015.
↑ Ouroussoff, Nicolai (1 February 2007). "A Vision in the Desert". Retrieved 13 March 2015.
↑ Boyd, Rachel (13 September 2007). "Arts institute plans intensify". Yale Daily News. Retrieved 13 March 2015.
↑ Kaplan, Thomas; Wessel, Nora (11 April 2008). "Yale drops plans for Abu Dhabi". Yale Daily News. Retrieved 13 March 2015.
↑ Lewin, Tamar (12 April 2008). "Yale Moves Away From Plans for Link With Abu Dhabi". New York Times. Retrieved 15 March 2015.

[1] "Yale-NUS College". www.yale-nus.edu.sg (به انگلیسی). Retrieved 2017-04-18.

[2] "Yale-NUS Facts". Yale-NUS College. Retrieved 27 April 2020.

[3] Chappell, David (18 August 2017). "Yale-NUS Welcomes Class of 2021, with 7% acceptance rate". The Octant. The Octant. Retrieved 14 November 2017.

[4] "Enrolment". www.yale-nus.edu.sg. Retrieved 2022-02-19.

[http://yale-nus.edu.sg-5] ttp://yale-nus.edu.sg

[6] Levin, Richard C.; Lorimer, Linda K. (December 2005). "The Internationalization of Yale: 2005-2008" (PDF). Retrieved 13 March 2015.

[7] Katz, Daniel (22 September 2006). "Levin Forges New Ties in Middle East". Yale Daily News. Retrieved 13 March 2015.

[8] Ouroussoff, Nicolai (1 February 2007). "A Vision in the Desert". Retrieved 13 March 2015.

[9] Boyd, Rachel (13 September 2007). "Arts institute plans intensify". Yale Daily News. Retrieved 13 March 2015.

[10] Kaplan, Thomas; Wessel, Nora (11 April 2008). "Yale drops plans for Abu Dhabi". Yale Daily News. Retrieved 13 March 2015.

[11] Lewin, Tamar (12 April 2008). "Yale Moves Away From Plans for Link With Abu Dhabi". New York Times. Retrieved 15 March 2015.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]