کارتریج

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کارتریج، به معنای محفظه‌ای غالباً استوانه‌ای شکل است که جوهر، تونر یا هر ماده‌ی دیگری را در خود نگه می‌دارد و برای استفاده در مکانیزم‌های مختلف مانند چاپ در پرینتر طراحی شده است.

کارتریج پرینتر، مقدار مشخصی جوهر یا تونر را در خود ذخیره می‌کند. این مواد، در فرآیند چاپ، از طریق نازل یا درام، روی کاغذ قرار می‌گیرد و عملیات چاپ انجام می‌شود.

کارتریج‌های جوهری حاوی جوهر مایع هستند و توسط پرینترهای جوهر افشان و کارتریج‌های تونری حاوی پودر هستند و توسط پرینترهای لیزری استفاده می‌شوند.

تونر پودری از ترکیب پلی‌استر، اکسید آهن و کربن است. این پودر فشرده که در کارتریج پرینترهای لیزری قرار می‌گیرد، از طریق قطعه‌ای به‌نام «درام» روی کاغذ منتقل می‌شود.

منبع: کارتریج چیست؟