پیش‌نویس:ACTS شبکه ماهواره ای گیگابیتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

"این مقاله در حال ترجمه از ویکی انگلیسی است لطفا حذف نشود."

نمودار شبکه ماهواره ای ACTS Gigabit در یک زمینه بزرگتر

شبکه ماهواره ای ACTS Gigabit یک شبکه ماهواره ای ارتباطی پیشگام و پرسرعت در سال های 1993 تا 2004 میلادی بوده است، که به عنوان یک سیستم نمونه‌ای اولیه برای بررسی شبکه های با سرعت بالای نقاط پایانی دیجیتالی ایجاد شد. [۱] [۲] این سیستم به طور مشترک توسط ناسا و ARPA حمایت شد، و با همکاری BBN Technologies و Motorola اجرا و پیاده سازی شد و در آوریل 1997 میلادی به تالار مشاهیر فناوری فضایی راه یافت.

شبکه ماهواره‌ای فناوری ارتباطات پیشرفته (ACTS) برای ارائه خدمات SONET سازگار با فیبر نوری به نقاط و شبکه‌های دور دست از طریق یک سیستم ماهواره‌ای با پهنای باند بالا طراحی شده است و خدمات SONET کاملا دو طرفه با برد بلند، نقطه به نقطه و نقطه به چند نقطه را با نرخ هایی تا 622 مگابیت بر ثانیه، از طریق ماهواره فناوری ارتباطات پیشرفته ناسا (ACTS) ارائه می‌کند. [۳]

خود ماهواره تکنولوژی ارتباطات پیشرفته توسط لاکهید مارتین ساخته و اداره می‌شد، در 12 سپتامبر 1993 و در ماموریت STS-51، با استفاده از شاتل فضایی Discovery به فضا پرتاب شد و در یک مدار زمین ثابت با طول جغرافیایی 100 درجه غربی قرار گرفت.[۴] این اولین ماهواره ارتباطی بود که در باند ارتباطی 20 تا 30 گیگاهرتز (باند Ka ) عمل می‌کرد، که با سیگنال های ارسالی 30 گیگاهرتز و سیگنال های دریافتی 20 گیگاهرتز کار می‌کرد.[۵] این ماهواره دارای سوئیچینگ پیشرفته روی برد و چندین آنتن با قابلیت پرتاب نقطه ای پویا برای مناطق منتخب ایالات متحده از جمله هاوایی بود، تا 3 پرتو آنتن فرستنده و 3 پرتو آنتن گیرنده می توانستند به طور همزمان فعال باشند.[۶]

پایانه های زمینی شبکه ACTS، ایستگاه های زمینی گیگابیتی قابل حمل (GES) با رابط های فیبر نوری SONET (OC-3 و OC-12) بودند که همچنین از مجموعه پروتکل های حالت انتقال نا‌‌همگام (ATM) پشتیبانی می‌کردند.[۷] عملکرد های کنترل و مدیریت شبکه در ایستگاه های زمینی گیگابیتی مختلف توزیع شده اند، در حالی که رابط کاربری اپراتور در یک پایانه مدیریت شبکه (NMT) متمرکز شده است، و می تواند در GES یا هر نقطه دیگری از اینترنت قرار گیرد.[۸]

این سیستم به مدت 127 ماه، به جای مدت زمان اصلی برنامه ریزی شده 24 تا 48 ماه، برای آزمایش‌ها بهره برداری و به کار گرفته شد. در مجموع ، 53 ایستگاه ساخته و توسط بیش از 100 آزمایشگر برای آزمایش قابلیت های ACTS استفاده شد.[۹] در نوامبر 1997 سرعت انتقال داده رکورد 520 مگابیت بر ثانیه با پروتکل TCP / IP با استفاده از ATM بین چندین ایستگاه زمینی از طریق ACTS را بدست آورد. در 31 مه 2000، برنامه آزمایش‌های ACTS به طور رسمی به پایان رسید، اما این سیستم همچنان به پشتیبانی از آزمایش ها ادامه داد تا اینکه در 28 آوریل 2004 غیرفعال شد.[۱۰][۱۱]

منابع[ویرایش]

  1. Bergamo, M. A., "ACTS Gigabit Satellite Network Study - Satellite Beam Switched TDMA Networking and Support of SONET Interfaces," BBN Report No. 7574, March 29, 1991
  2. ACTS - Technology Description and Results, Richard T. Gedner, Ronald Shertler, and Frank Gargione, NASA Report CR-2000-209806, February 2000.
  3. Douglas Hoder and Marcos Bergamo, "Gigabit Satellite Network for NASA's Advanced Communication Technology Satellite (ACTS)", International Journal of Satellite Communications and Networking, May 1996.
  4. NASA Glenn Research Center: The Advanced Communications Technology Satellite (ACTS)
  5. R.J. Acosta, R. Bauer, R.J. Krawczyk, R.C. Reinhart, M.J. Zernic and F. Gargione, "Advanced Communications Technology Satellite (ACTS): four-year system performance", IEEE Journal on Selected Areas in Communications, 17, 2, (193), (1999).
  6. The ACTS Satellite
  7. Marcos Bergamo and Doug Hoder, "Gigabit Satellite Network Using NASA's Advanced Communications Technology Satellite (ACTS): Features, Capabilities, and Operations", International Journal of Satellite Communications, Vol 14, No 3
  8. Doug Hoder and B. Kearney, "Design and Performance of the Acts Gigabit Satellite Network High Data-Rate Ground Station", AIAA 16th International Communications Satellite Systems Conference, 25 February 1996 - 29 February 1996.
  9. NASA Glenn Research Center, ibid.
  10. ACTS (Advanced Communications Technology Satellite)
  11. Dwayne A. Day, "Footnotes of shuttle history: the Advanced Communications Technology Satellite", The Space Review, January 17, 2011. [1]