پیش‌نویس:بردگی سفید
اصطلاح "برده‌داری سفید" به برده‌داری اقوام اروپایی در طول تاریخ اشاره دارد، که به وسیله غیراوروپایی‌ها یا اروپایی‌های دیگر انجام می‌شد. در روم باستان، برده‌داری معمولاً به وضعیت اجتماعی و ملیت شخص بستگی داشت و از جمله شامل برده‌های اروپایی می‌شد. همچنین، افراد اروپایی معمولاً در جهان اسلام به بردگی گرفته شده و خرید و فروش می شدند،به طوری که جایی که زنان اروپایی به عنوان زنان حرمسرا در حرم‌های حاکمان مسلمان مورد توجه قرار می‌گرفتند. نمونه‌هایی از این نوع برده‌داری در امپراتوری‌های اسلامی وجود دارد که شامل تجارت برده‌های عرب، تجارت برده‌های بربر، و تجارت برده‌های دریای سیاه می باشد. اروپایی‌ها در این دوران اغلب همراه با آفریقایی‌ها، ترک‌ها، ایرانی‌ها و گاهی اوقات دیگر عرب‌ها معامله می‌شدند.
انواع مختلفی از افراد سفید پوست به بردگی درآمدند.در قاره اروپا در دوران فئودالیسم، این افراد ممکن بود تحت عناوین برده، رعیت و روستایی به کار اجباری بدون دستمزد مجبور شوند.
در طول دوران برده‌داری اعراب، اروپایی‌ها نیز جزء افرادی بودند که توسط عرب‌ها معامله می‌شدند. اصطلاح "صقالبة" (Saqaliba) به طور معمول در منابع عربی قرون وسطی برای اشاره به اسلاوها که توسط عرب‌ها معامله می‌شدند، استفاده می‌شد، اما ممکن بود به طور کلی به اروپایی‌های مرکزی، جنوبی و شرقی نیز اشاره کند که توسط عرب‌ها معامله می‌شدند. همچنین، در برخی مناطقی که تحت کنترل مسلمانان بودند، اروپایی‌های دیگر نیز معامله می‌شدند، از جمله آن‌هایی که در حملات به پادشاهی‌های مسیحی اسپانیا ربوده شده بودند. در دوران خلافت فاطمی (909–1171)، اکثر برده‌ها اروپایی‌هایی بودند که از سواحل اروپایی گرفته شده و در جنگ‌ها به بردگی گرفته شده بودند. به طور مشابه، در طول دوران برده‌داری عثمانیان که شامل اسیرهای اروپایی بود که اغلب به وسیله حملات به سرزمین‌های اروپایی یا به عنوان مالیات خون ریخته شده از خانواده‌های شهروندان سرزمین‌های تسخیر شده، در سنین کودکی به بردگی گرفته می‌شدند تا برای امپراتوری خدمت کنند. در نیمهٔ قرن نوزدهم، اصطلاح "برده‌داری سفید" برای توصیف برده‌های مسیحی که در تجارت برده‌های بربر در شمال آفریقا به فروش می‌رفتند، استفاده می‌شد.