پیشرانه هسته‌ای
پیشرانه هسته‌ای فضاپیما (انگلیسی: Nuclear propulsion) شامل طیف گسترده‌ای از روش‌های پیشرانه است که از نوعی واکنش هسته ای به عنوان منبع اصلی انرژی خود استفاده می‌کنند. ایدهٔ استفاده از مواد هسته‌ای برای پیشرانه به اوایل قرن بیستم برمی‌گردد. در سال ۱۹۰۳ این فرضیه مطرح شد که ماده رادیواکتیو، رادیوم، ممکن است سوخت مناسبی برای حرکت موتورها، هواپیماها و قایق‌ها باشد.[۱] اچ. جی. ولز این ایده را در کار داستانی خود با عنوان «جهان آزاد شده» در سال ۱۹۱۴ مطرح کرد.[۲]
کشتی‌های سطحی، زیردریایی‌ها و اژدرها[ویرایش]
شناورهای هسته‌ای عمدتاً زیردریایی‌های نظامی و ناوهای هواپیمابر هستند. روسیه تنها کشوری است که در حال حاضر کشتی‌های غیرنظامی با نیروی هسته‌ای، به‌طور عمده یخ‌شکن، در اختیار دارد. ایالات متحده آمریکا در حال حاضر (تا ژوئیه ۲۰۱۸) دارای ۱۱ ناو هواپیمابر است و همهٔ آنها توسط راکتورهای هسته‌ای تأمین می‌شوند. برای جزئیات بیشتر این مقاله‌ها را ببینید:
استفاده دریایی غیرنظامی[ویرایش]
ناوگان دریایی هسته‌ای[ویرایش]
استفاده دریایی نظامی[ویرایش]
کشتی اتمی[ویرایش]
اژدرها[ویرایش]
هواپیما و موشک[ویرایش]
فضاپیما[ویرایش]
وسایل نقلیهٔ زمینی[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Nuclear propulsion». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۴ مه ۲۰۲۱.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ پیشرانه هسته‌ای موجود است. |
| کتابخانه‌های ملی | |
|---|---|
| سایر | |
 | این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |