پنجره دیوکلتیان
پنجره‌های دیوکلتیان یا پنجره‌های حرارتی (به انگلیسی: Diocletian window) به پنجره‌های بزرگ نیم‌دایره‌ای گفته می‌شود که از مشخصهٔ حمام‌های عمومی بزرگ (حمام آب گرم) روم باستان هستند. این پنجره‌ها به صورت محدود از سوی برخی از معماران کلاسیک در دوران مدرن تر دوباره زنده شده‌اند.
واژه شناسی[ویرایش]
پنجره‌های دیو کلسین نام پنجره‌هایی بودند که در حمام آب گرم روم در سال ۳۰۲ میلادی پیدا شدند. نام این نوع پنجره‌های حرارتی از ارتباط آن‌ها با آب گرم دیوکلسین می‌آید.
ویژگی‌ها[ویرایش]
پنجره‌های دیوکلسین ردیفی از قوس پنجره‌ها (یا دیگر دهانه‌ها) هستند که معمولاً به وسیله جرز دار کردن‌های دو طرف عمودی به سه چراغ تقسیم می‌شوند (پنجره خزانه) که محفظهٔ مرکزی آن اغلب گسترده‌تر از چراغ دو طرف آن است.[۱]
تأثیرات[ویرایش]
این نوع پنجره در قرن ۱۶ در ایتالیا دوباره احیا و مورد استفاده قرار گرفته شد و توسط اندره پالادیو وهمراهانش در قالب یک نور مرکزی قوسی به صورت محدود و دیافراگم مربعی گنجانیده شد. این نوع ترکیب به عنوان یک پالادیویی یا پنجره شناخته شد.
بیشترین استفاده پنجره دیوکلسین در قرن ۱۸ توسط معمار انگلیسی ریچارد بویل،[۲] ارل برلینگتون یکی از مؤلفان سبک پالادیوی انگلیسی و پیروان او بود.
استفاده از پنجره دیوکلسین گاهی در ساختمان‌های بزرگ عمومی یا در انقلاب‌های مختلف معماری نئوکلاسیک از جمله جنبش هنرهای زیبایی بین سال‌های (۱۹۲۰–۱۸۸۰) ادامه پیدا کرد.
پانویس[ویرایش]
- ↑ Bradley, Simon, ed. (2010). Pevsner's Architectural Glossary. Yale University Press. p. 54. ISBN 978-0-300-16721-4.
- ↑ www.britannica.com- Diocletian Window
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Diocletian window». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۵ ژانویه ۲۰۱۶.