Taleghan

Taleghan in Iran is a cluster of several small villages in Alborz province on the west, and in the Alborz mountains in Alborz province on the north side. The area is famous for its mild, sunny summers and cold winters. Nasser al-Din Shah Qajar is quoted as saying of Taleghan weather: Har che dar Tehran harf ast, dar inja barf ast (whenever there is talk (of snow) in Tehran, there is snow here).[1] Shahrak is the central town of Taleghan. While not large, it has a petrol station, sports centres, schools and stores. Some of the villages in Taleghan include: Dahdar (dehi ba 10 darvazeye vorodi), Fashandak , Barikan , Avanak, Mohsenabad, Donbelid, Gatteh-deh, Gazinan, Gelinak, Geliard, Harandj, Hassanjoon, Joozan, Karkabood, Khosban, Kooladj, Minavand, Segran, segran-chall, Sefech-khani, Hasiran, Sowhan, Khochire etc. Several famous people came from Taleghan; such as : the well-known Iranian revolutionary clergy Ayatolah Seyed Mahmoud Taleghani, Darvish Khan (famous musician, Abdolmajid Taleghani brought Shikasta Nastaʿlīq to the peak of perfection, Dr. Mostafa Ronaghi, Dr. Heshmat Taleqani, Jalal Al-e-Ahmad, contemporary calligrapher Gholam Hossein Amirkhani, and author Mohammad Davoudi. Etymology Some folk etymology says that the name Taleghan means "separators" in Persian, but Dehkhoda says that: Taleghan root is Talcan from talc because of existence of talc mine there. تالکان ٍTalc in english is a loan word from Arabic talq, from Pers. talk talc

شهرستان طالقان، به مرکزیت شهر طالقان، یکی از شهرستانهای استان البرز ایران است. دهخدا ریشه طالقان را تالکان دانسته، وی می نویسد: صاحب انجمن آرا و به تبعیت او مؤلف آنندراج، طالقان را معرب این کلمه دانسته اند: «تالکان و تلکان، نام دو ولایت است یکی در خراسان و دیگری در حوالی شهر قزوین که نخست تلک، که سنگی است سفید و براق و معرب آن طلق، در آنجا یافته شد، بنابراین، این نام یافت و طالقان معرب آن است کذا فی القاموس ». لغتنامه دهخدا "زمان رضاخانی" طالقان را شکل دگرگون شده ی تلکان می داند. تل در گیلان و مازندران به منطقه ای نسبتا بلند گفته می شود. مردم طالقان نیز از دیرباز، «بلندترین» منطقه را «تل» می نامیدند. برای مثال یک طالقانی به بالاترین منطقه از روستای خود می گوید: «تَلی سر» (سر یا بالای تل). به هر روی، «طالقان» شکل عربی شده ی «تلکان»، یعنی «سرزمین پر کوه» است که این معنی با ویژگی های جغرافیایی طالقان نیز سازگاری دارد شهرستان طالقان o بخش بالا طالقان به مرکزيت روستای جوستان مشتمل بر o دهستان جوستان o دهستان کناررود o بخش مرکزی طالقان به مرکزيت شهرطالقان مشتمل بر o دهستان پائین طالقان o دهستان میان طالقان بنابر سرشماری مرکز آمار ایران، جمعیت شهرستان طالقان در سال ۱۳۸۵ برابر با ۲۶۱۰۸ نفر بوده‌است [۱]. طالقان از حدود ۸۰ روستا تشکیل شده‌است. مساحت منطقه طالقان حدود ۱۲۰۰ کیلومتر مربع است ودر ۳۶ درجه و ۱۲ دقیقه عرض شمالی و ۵۰ درجه و ۴۷ دقیقه طول شرقی، در شمال غرب شهر تهران قرار دارد. طالقان از سه بخش پایین طالقان، میان طالقان، و بالا طالقان تشکیل شده‌است. سید محمود علایی طالقانی اولین امام جمعه بعد انقلاب درویش عبدالمجید طالقانی از ده مهران ابداع کننده نستعلیق خط حجت الاسلام میرزاهادی آقااحمدی عالم وارسته و برجسته معاصر از روستای دیزان درویش خان (غلامحسین درویش) حاجی بشیر زاده ده زیدشت موسیقی اساتید اواخر قاجار دوره محمد حسن طالقانی( مرحوم ملا عبد اله)جی ده کرود جی طالقان علمای برجسته دکتر حشمت ده شهراسر شهید میرزا کوچک جنگلی همرزم برادران امیدوار اولین ایرانی جهانگردان شیخ حسین غفاری از ده حسنجون و نویسنده کتاب طالقان تاریخ جلال آل احمد از ده اورازان و نویسنده معاصر ‌عنایت بخشی متولد ۱۳۲۴ و هنرمند معاصر سینما و تلوزیون غلامحسین امیر خانی از ده آرتون خوشنویسان رئیس انجمن (معاصر) شیخ مرتضی طالقانی ديزاني كه شاگردان زيادي از جمله آيت الله مرعشي نجفي، علامه محمدتقي جعفري و...از محضرش كسب فيض نمودند حبیب الله برنگی شاعر، نویسنده شیخ عزیزالله فرید بزجی رئیس دفتر و منشی مرحوم دکتر حشمت مهندس خلیل طالقانی مسیح کرودی طالقانی مسیح پارسا میرزامحمدعلی مکلای طالقانی امیر الادباء سعیدخان رفیعی بزجی صاحب ابن عباد ابوالحسن رفیعی طالقانی حاج میرزا ابراهیم بوذری خوشنویس میرزا علی آقااحمدی دیزانی ادیب و نویسنده میرزا زین العابدین دیزانی خوشنویس میرزا ابراهیم آقااحمدی مرحوم حاج محمود سلطانيان معروف به حاجي مدير اولين معلم روستاي ديزان مرحوم فاضلي از روحانيون برجسته روستاي ديزان مرحوم كربلايي مولا سلطانيان از روستاي ديزان

شاهرود رگ حیاتی این سرزمین دیر زمان است که از کوهپایه‌های شرقی آغاز و با طولی نزدیک به ۱۰۵ کیلومتر به غرب می‌رود این شریان آبی بیش از ۱۵ رودخانه کوچک و بزرگ منطقه را که از چشمه سارها و برفاب‌ها سرچشمه می‌گیرند، همراه خود تا سپید رود می‌برد تا با آبهای قزل اوزن آمیخته و راهی دریای خزر شود. دو آبشار در روستاهای اوچان و جوستان و همچنین در هرکدام از روستاهای اورازان، کرکبود، آسکان، عسلک آبشارهایی جریان دارند، دوچشمه آب معدنی در روستاهای عسلک و لمبران (بنام سه کوچ) و یک چشمه آب معدنی شرب در جوستان قرار دارد که دوچشمه معدنی ذکرشده یکی از نقاط تفرجی طالقان محسوب می‌شود از دیگر آثار طبیعی ارزشمندی که درطالقان مشاهد می‌شود می‌توان به کوههای بلند و صخره‌ای و یخچالهای طبیعی درعلم کوه نزدیک روستای پراچان اشاره کرد که هرساله کوهنوردان بسیاری برای صعود به ارتفاعات آن به آن نواحی رهسپار می‌شوند. ناحیه طالقان زیستگاه حیات وحش وگونه‌های متنوع گیاهی است که واجد ارزشهای تفرجگاهی هستند ناحیه طالقان به غیر از آثار ارزشمند طبیعی که درخود جای داده‌است، اماکن زیارتی و تاریخی ارزشمندی نیز داردکه بر جاذبه‌های آن می‌افزایند. سد مخزنی طالقان سد مخزنی طالقان که به تازگی افتتاح شده‌است با ظرفیت ۴۲۰ میلیون متر مکعب که بر روی شاهرود ساخته شده، نقطه عطف مهمی در تاریخ، جغرافیا و محیط زیست منطقه محسوب می‌شود و تحولات و آثار عظیمی را از خود بر جای خواهد گذاشت. چشمه‌های معروف روستای دیزان طالقان نودیت چشمه‌ای پر اب و گوارا در دیزان، میرزاچاک، کوماز، کرم او، وربند، کف او، لار او، (حسین یوردمال) (بنین چشمه) (پلمال) (جدی چشمه) (چپدره) (پشت پله) (سنگ چشمه) (مسیردار) (پیاز چال) (زرد چشمه) (اسبی خاک) (پشت پله) جاده طالقان طالقان از طریق دو جاده به اتوبان کرج-قزوین متصل می شود. جاده اول از نیروگاه شهید رجایی بعد از آبیک منشعب می شود و جاده دوم بین آبیک و قزوین از اتوبان منشعب شده از طریق روستاهای پایین طالقان به میان طالقان می رسد. چند سالي است كه احداث مسير كردان ـ طالقان كه جمعاً ۳۰ كيلومتر طول دارد، آغاز شده است. احداث ۲۵ كيلومتر راه اصلي از سيبستان كردان تا وركش طالقان به عهده وزارت راه و احداث ۶ كيلومتر بعدي از روستاي وركش تا شهر طالقان بر عهده شهرداری است. [۲] روستاهای طالقان آردکان، آئین کلایه، آرتون، آرموت، آسکان، اسفاران، امیرنان، انگه، اوانک، اوچان، اورازان، اوصار - ابصار، اهوارک، باریکان، پرکه، پردسر، پراچان، بزج، تکیه آرموت، تکیه جوستان، جوستان، حسنجون، خچیره، خسبان، حصیران، خودکاوند، خورانک، خوران، خیکان، دراپی، دنبلید، ده در، دیزان، روشنابدر، زیدشت، سفچخانی، سگرانچال، سگران، سنگ بن، سوهان، سید آباد، سیف بنه، شریف کلایه، شهراسر، شهرک، صالح آباد، صمغ آباد، عالی ده، عالی سر، فشندک، قاضی کلایه، کجیران، کرکبود، کرود، کش، کشرود، کلارود، کلانک، کماکان، کوِیینِ، کولج، گته ده، گراب، گزن - جزن، گزنان - گزینان - جزینان، گلیرد، گلینک، گوران، لهران، مرجان، مهران، میراش، ناریان، نسا سفلی، نسا علیا، محسن آباد, موچان، میناوند میر، نوده، نویز، نویزک، وشته، ورکش. هرنج، هشان، تکیه ناوه، منگلان، کن، ابراهیم آباد