پایداری و مدیریت زیست‌محیطی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Beech forest – Grib Skov, Denmark
جنگل راش - Grib Skov، دانمارک

در مقیاس جهانی، پایداری و مدیریت زیست‌محیطی شامل مدیریت اقیانوس‌ها، سیستم‌های آب شیرین، زمین و جو، بر اساس اصول پایداری است.[۱][۲]

تغییر کاربری سرزمین برای عملیات اساسی زیست‌کره است زیرا تغییرها در نسبت‌های نسبی زمین اختصاص داده شده به شهرنشینی، کشاورزی، جنگل، درختزار، علفزار و چراگاه، تأثیر قابل توجهی بر چرخه بیوژئوشیمیایی آب، کربن و نیتروژن جهانی دارد.[۳] مدیریت جو زمین شامل ارزیابی تمام جنبه‌های چرخه کربن برای شناسایی فرصت‌هایی برای رسیدگی به تغییرهای آب و هوایی ناشی از انسان است و این به دلیل اثرات فاجعه‌بار بالقوه بر تنوع زیستی و جوامع انسانی، به کانون اصلی تحقیقات علمی تبدیل شده‌است. الگوهای گردش اقیانوسی تأثیر زیادی بر اقلیم و آب و هوا و به نوبه خود، تأمین غذای انسان و دیگر جانداران دارد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "The Economics and Social Benefits of NOAA Ecosystems Data and Products Table of Contents Data Users". NOAA. Archived from the original on 2010-03-25. Retrieved 2009-10-13.
  2. Buchenrieder, G. , und A.R. Göltenboth: Sustainable freshwater resource management in the Tropics: The myth of effective indicators, 25th International Conference of Agricultural Economists (IAAE) on “Reshaping Agriculture’s Contributions to Society” in Durban, South Africa, 2003.
  3. Krebs (2001) pp. 560–582.

پیوند به بیرون[ویرایش]