پاچیله

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک جفت پاچیلهٔ جدید
یک جفت پاچیلهٔ قدیمی

پاچیله یا چغته[۱] یا چقته[۱] نوعی کفش برای راه رفتن روی برف است. پاچیله‌ها وزن بدن را روی سطح گسترده‌تری پخش می‌کنند که منجر به کاهش فشار شده و در نتیجه پا کمتر در برف فرو می‌رود.

پاچیله در ادب فارسی[ویرایش]

مولوی در «عتاب کردن حق تعالی موسی را علیه‌السلام از بهر آن شُبان» در دفتر دوم مثنوی معنوی می‌گوید:

در درون کعبه رسم قبله نیستچه غم ار غواص را پاچیله نیست

با توجه به این بیت، معنای کفش غواصی نیز می‌دهد که هنگام فرو رفتن و بیرون آمدن از آب به شناگر و غواص کمک می‌کند.

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ فرهنگ پیشرو آریانپور.