دیپلماسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز r2.7.1) (ربات: افزودن ur:سفارت کاری |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:United Nations HQ - New York City.jpg|thumb|[[سازمان ملل متحد]] بزرگ‌ترین سازمان دیپلماتیک فراملی جهان]] |
|||
'''دیپلماسی''' یا '''روابط دیپلماتیک''' {{فرانسوی|Diplomatie}} به دانش ارتباط میان [[سیاست|سیاست‌مداران]] و سران کشورهای جهان گفته‌می‌شود. به سیاست‌مداری که در کار دیپلماسی است ''دیپلمات'' می‌گویند و کاری را که به دیپلوماسی وابسته است را ''دیپلماتیک'' می‌خوانند. [[اقناع]] مهم‌ترین ابزار و دستاورد دیپلماسی است. پیشنهاد پاداش و تهدید به مجازات نیز در بین ابزارهای دیپلماسی هستند. این پیشنهاد پاداش و تهدید مجازات، می‌تواند مستقیم و از راه کارگزاران سیاست خارجی و یا غیرمستقیم از راه رسانه‌ها و واسطه‌ها انجام پذیرد. دیپلماسی، وسیله‌ای‌است که سیاست خارجی با استفاده از آن، به جای جنگ، از راه توافق به هدف‌های خود می‌رسد و بر اساس این تعریف آغاز جنگ، شکست دیپلماسی‌است؛ ولی گروهی بر این عقیده‌اند که دیپلماسی در دوران جنگ و پس از آن نیز می‌تواند دوام داشته باشد. دیپلماسی بر حسب سنت همیشه به وسیله دیپلمات‌هایی که به دولت‌های دیگر معرفی می‌شده‌اند، اعمال می‌شده است؛ اما رؤسای دولت‌ها و وزیران خارجه نیز کم‌کم در این کار شرکت می‌کنند. با پیدایش جامعه ملل، دیپلماسی از حالت عمل دوجانبه خارج شد؛ امروزه دیپلماسی حالت نیمه‌علنی به خود گرفته و افکار عمومی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. دیپلماسی به چند شاخه تقسیم می‌شود که یکی از مهم‌ترین آن‌ها دیپلماسی عمومی است که موضوع اصلی آن برقراری ارتباط دیپلماتیک خارج از چهارچوب رسمی با جوامع مختلف از جمله نخبگان، روزنامه‌نگاران، اساتید دانشگاه‌ها، هنرمندان مشهور و مدیران موفق بخش خصوصی است. |
|||
== منبع == |
== منبع == |
||
| خط ۵: | خط ۷: | ||
* محمد بهشتی، فرهنگ فارسی صبا، نشر صبا، زمستان ۱۳۶۹ |
* محمد بهشتی، فرهنگ فارسی صبا، نشر صبا، زمستان ۱۳۶۹ |
||
* داریوش آشوری، فرهنگ سیاسی، نشر مروارید، چاپ هشتم، 1354 |
* داریوش آشوری، فرهنگ سیاسی، نشر مروارید، چاپ هشتم، 1354 |
||
امروزه دیپلوماسی به چند شاخه تقسیم می‌شود که یکی از مهم‌ترین آنهادیپلوماسی عموممی است که موضوع اصلی آن بر قراری ار تباط دیپلوماتیک خارج از چهار چوب رسمی با جوامع مختلف از جمله نخبگان روزنامه نگاران اساتید دانشگاه‌ها و هنرمندان مشهورو مدیران موفق بخش خصوصی است . |
|||
[[رده:دیپلماسی]] |
[[رده:دیپلماسی]] |
||
نسخهٔ ۷ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۴۸
دیپلماسی یا روابط دیپلماتیک (به فرانسوی: Diplomatie) به دانش ارتباط میان سیاست‌مداران و سران کشورهای جهان گفته‌می‌شود. به سیاست‌مداری که در کار دیپلماسی است دیپلمات می‌گویند و کاری را که به دیپلوماسی وابسته است را دیپلماتیک می‌خوانند. اقناع مهم‌ترین ابزار و دستاورد دیپلماسی است. پیشنهاد پاداش و تهدید به مجازات نیز در بین ابزارهای دیپلماسی هستند. این پیشنهاد پاداش و تهدید مجازات، می‌تواند مستقیم و از راه کارگزاران سیاست خارجی و یا غیرمستقیم از راه رسانه‌ها و واسطه‌ها انجام پذیرد. دیپلماسی، وسیله‌ای‌است که سیاست خارجی با استفاده از آن، به جای جنگ، از راه توافق به هدف‌های خود می‌رسد و بر اساس این تعریف آغاز جنگ، شکست دیپلماسی‌است؛ ولی گروهی بر این عقیده‌اند که دیپلماسی در دوران جنگ و پس از آن نیز می‌تواند دوام داشته باشد. دیپلماسی بر حسب سنت همیشه به وسیله دیپلمات‌هایی که به دولت‌های دیگر معرفی می‌شده‌اند، اعمال می‌شده است؛ اما رؤسای دولت‌ها و وزیران خارجه نیز کم‌کم در این کار شرکت می‌کنند. با پیدایش جامعه ملل، دیپلماسی از حالت عمل دوجانبه خارج شد؛ امروزه دیپلماسی حالت نیمه‌علنی به خود گرفته و افکار عمومی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. دیپلماسی به چند شاخه تقسیم می‌شود که یکی از مهم‌ترین آن‌ها دیپلماسی عمومی است که موضوع اصلی آن برقراری ارتباط دیپلماتیک خارج از چهارچوب رسمی با جوامع مختلف از جمله نخبگان، روزنامه‌نگاران، اساتید دانشگاه‌ها، هنرمندان مشهور و مدیران موفق بخش خصوصی است.
منبع
 |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ دیپلماسی موجود است. |
- محمد بهشتی، فرهنگ فارسی صبا، نشر صبا، زمستان ۱۳۶۹
- داریوش آشوری، فرهنگ سیاسی، نشر مروارید، چاپ هشتم، 1354