ویشنو: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
ماني (بحث | مشارکت‌ها)
ابرابزار
ماني (بحث | مشارکت‌ها)
ابرابزار
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Vishnu and Lakshmi on Shesha Naga, ca 1870.jpg|thumb|left|ویشنو و همسرش لاکشمی]]
[[پرونده:Vishnu and Lakshmi on Shesha Naga, ca 1870.jpg|thumb|left|ویشنو و همسرش لاکشمی]]
'''ویشنو''' ایزد ایزدان در آئین هندو است که نامش در نوشته‌های روحانی [[آئین هندو]] همچون [[یجورودا]]، [[ریگ‌ودا]] و [[باگاوادگیتا]] رفته‌است. در [[پورانا]] آمده‌است که وی را رنگ ابرهای آبی تیره است، و او را چهار دست است، که در آن یک برگ نیلوفر آبی، یک [[گرز]]، یک صدف حلزونی و یک حلقه گرفته‌است. در [[ویشنو سهاسراناما]]، آمده‌است که گوهر کنونی در تمام جهان‌های بی شمار بر دست اوست، و ویشنو پرودگار گذشته، حال و آینده و آفریننده آنهاست، او که بر اقیانوس‌ها تکیه زده‌است، آفرینش را استوار می‌دارد.
'''ویشنو''' دومین خدا از خدایان سه‌گانه هندو است که نامش در نوشته‌های روحانی [[آئین هندو]] همچون [[یجورودا]]، [[ریگ‌ودا]] و [[باگاوادگیتا]] رفته‌است.


واژه ویشنو از فعل «ویش» به معنی چیرگی و نفوذ داشتن است. در ریگ ودا، ویشنو از ایزدان تراز اول نیست، بلکه نماد نیروی [[آفتاب]] است که در سه گام از هفت ناحیه جهان می‌گذرد و کلیّه اشیاء را با گرد نور خویش احاطه می‌کند. برخی از مفسران ریگ‌ودا این سه گام را به مظاهر سه‌گانه نور که آتش و برق و خورشید باشد، تعبیر کرده‌اند. بعضی دیگر آن را سه وضع خورشید، یعنی موقع طلوع، هنگام ظهر و وقت غروب دانسته‌اند.<ref name="حسینی (آصف)">حسینی (آصف)، سید حسن: کیهان‌شناخت و فریضه ادوار جهانی هندو. در: نشریه «هفت آسمان» زمستان ۱۳۸۲ - شماره ۲۰. (از صفحه ۴۷ تا ۶۶).</ref>
یکی از کیش‌های دین هندو که ویشنو را تمرکز پرستش خود قرار داده [[ویشنوپرستی]] نام دارد.


این ایزد بنا به باور هندوان در دوران‌های مختلف به صورت مظاهر مختلف آشکار می‌گردد و تاکنون در ۱۰ [[آواتار|پیکر]] گوناگون نمود یافته است. ویشنو امروزه نیز پرستش می‌شود ویکی از کیش‌های دین هندو که ویشنو را تمرکز پرستش خود قرار داده [[ویشنوپرستی]] نام دارد. [[مهابهاراتا]] هزار نام و لقب برای ویشنو برشمرده‌است.<ref name="حسینی (آصف)"/>
==ویژگی‌ها==

ویشنو که پیشتر از او با لقب نارایَنه یاد شده از خدایانی است که گاه در موقعیت برترین خدا قرار می‌گیرد. او در ریگ‌ودا «رخنه‌گر در همه چیز» و خدای خدایان (دِوَدِوا) است و در اوپانیشادها گاه «همان برهما، همان مهادیو [شیوا]، همان ویشنو، همان ایندیرا، همان بی‌نقصان و همان نور بزرگ است». و گاه از همه خدایان بزرگ‌تر است. و هر چه‌است «همان نارایَنَه است که دورکننده همه نادانی هاست» (و زمانی که او بود «نه برهما بود، نه مهادیو، نه آب، نه آتش، نه ماه، نه آسمان، نه زمین، نه ستاره‌ها و نه آفتاب. او یگانه بود و از تنهایی ناآرام شد». او خدای مرتضان و سالکان است و آنها «بعد از ریاضت و اعمالِ بسیار نوری مثل روشنی چراغ می‌بینند. آن نور ویشنو و شخص بزرگ است و در همه پر است».<ref name="حاتمی گل‌مکانی"/>

== ویژگی‌ها ==
در [[پورانا]] آمده‌است که وی را رنگ ابرهای آبی تیره است، و او را چهار دست است، که در آن یک برگ نیلوفر آبی، یک [[گرز]]، یک صدف حلزونی و یک حلقه گرفته‌است. در [[ویشنو سهاسراناما]]، آمده‌است که گوهر کنونی در تمام جهان‌های بی شمار بر دست اوست، و ویشنو پرودگار گذشته، حال و آینده و آفریننده آنهاست، او که بر اقیانوس‌ها تکیه زده‌است، آفرینش را استوار می‌دارد.

ویشنو که پیشتر از او با لقب نارایَنه یاد شده از خدایانی است که گاه در موقعیت برترین خدا قرار می‌گیرد. او در ریگ‌ودا «رخنه‌گر در همه چیز» و خدای خدایان (دِوَدِوا) است و در اوپانیشادها گاه «همان برهما، همان مهادیو [شیوا]، همان ویشنو، همان ایندیرا، همان بی‌نقصان و همان نور بزرگ است». و گاه از همه خدایان بزرگ‌تر است. و هر چه‌است «همان نارایَنَه‌است که دورکننده همه نادانی هاست» (و زمانی که او بود «نه برهما بود، نه مهادیو، نه آب، نه آتش، نه ماه، نه آسمان، نه زمین، نه ستاره‌ها و نه آفتاب. او یگانه بود و از تنهایی ناآرام شد». او خدای مرتضان و سالکان است و آنها «بعد از ریاضت و اعمالِ بسیار نوری مثل روشنی چراغ می‌بینند. آن نور ویشنو و شخص بزرگ است و در همه پر است».<ref name="حاتمی گل‌مکانی"/>


ویشنو علت برتر همه چیز و نفس همه چیز است. همه جا هست و تمام هستی را در برگرفته، نامتناهی است و صفات، اعمال و نیروهای او نامحدود است. جهان تجلی اوست و بر آن فرمان می‌راند. «آن را آفریده و در آن وارد شده».<ref name="حاتمی گل‌مکانی"/>
ویشنو علت برتر همه چیز و نفس همه چیز است. همه جا هست و تمام هستی را در برگرفته، نامتناهی است و صفات، اعمال و نیروهای او نامحدود است. جهان تجلی اوست و بر آن فرمان می‌راند. «آن را آفریده و در آن وارد شده».<ref name="حاتمی گل‌مکانی"/>
خط ۱۱: خط ۱۶:
[[رودره]] نیز مانند ویشنو گاه در جایگاه برترین خدا قرار می‌گیرد. اما تفاوت اساسیِ آن با ویشنو در این است که هر چند از آفرینندگی او سخن رفته، در مورد رودره تأکید بر جنبه ویرانگری اوست.<ref name="حاتمی گل‌مکانی">حاتمی گل‌مکانی، رحمت‌الله: رابطه خدا با انسان و جهان در اوپه‌نیشدها. در: نشریه «هفت آسمان»، بهار ۱۳۸۵ - شماره ۲۹. (از صفحه ۹ تا ۲۸).</ref>
[[رودره]] نیز مانند ویشنو گاه در جایگاه برترین خدا قرار می‌گیرد. اما تفاوت اساسیِ آن با ویشنو در این است که هر چند از آفرینندگی او سخن رفته، در مورد رودره تأکید بر جنبه ویرانگری اوست.<ref name="حاتمی گل‌مکانی">حاتمی گل‌مکانی، رحمت‌الله: رابطه خدا با انسان و جهان در اوپه‌نیشدها. در: نشریه «هفت آسمان»، بهار ۱۳۸۵ - شماره ۲۹. (از صفحه ۹ تا ۲۸).</ref>


== منhبع ==
== منابع ==
* {{یادکرد وب| نشانی = http://en.wikipedia.org/wiki/Vishnu| عنوان = ویشنو| نویسنده = | تاریخ بازدید = ۲ نوامبر ۲۰۰۸| تاریخ = | ناشر = ویکی‌پدیای انگلیسی| صفحه = | زبان = انگلیسی}}
* {{یادکرد وب| نشانی = http://en.wikipedia.org/wiki/Vishnu| عنوان = ویشنو| نویسنده = | تاریخ بازدید = ۲ نوامبر ۲۰۰۸| تاریخ = | ناشر = ویکی‌پدیای انگلیسی| صفحه = | زبان = انگلیسی}}
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۱۲، ساعت ۱۰:۵۵

ویشنو و همسرش لاکشمی

ویشنو دومین خدا از خدایان سه‌گانه هندو است که نامش در نوشته‌های روحانی آئین هندو همچون یجورودا، ریگ‌ودا و باگاوادگیتا رفته‌است.

واژه ویشنو از فعل «ویش» به معنی چیرگی و نفوذ داشتن است. در ریگ ودا، ویشنو از ایزدان تراز اول نیست، بلکه نماد نیروی آفتاب است که در سه گام از هفت ناحیه جهان می‌گذرد و کلیّه اشیاء را با گرد نور خویش احاطه می‌کند. برخی از مفسران ریگ‌ودا این سه گام را به مظاهر سه‌گانه نور که آتش و برق و خورشید باشد، تعبیر کرده‌اند. بعضی دیگر آن را سه وضع خورشید، یعنی موقع طلوع، هنگام ظهر و وقت غروب دانسته‌اند.[۱]

این ایزد بنا به باور هندوان در دوران‌های مختلف به صورت مظاهر مختلف آشکار می‌گردد و تاکنون در ۱۰ پیکر گوناگون نمود یافته است. ویشنو امروزه نیز پرستش می‌شود ویکی از کیش‌های دین هندو که ویشنو را تمرکز پرستش خود قرار داده ویشنوپرستی نام دارد. مهابهاراتا هزار نام و لقب برای ویشنو برشمرده‌است.[۱]


ویژگی‌ها

در پورانا آمده‌است که وی را رنگ ابرهای آبی تیره است، و او را چهار دست است، که در آن یک برگ نیلوفر آبی، یک گرز، یک صدف حلزونی و یک حلقه گرفته‌است. در ویشنو سهاسراناما، آمده‌است که گوهر کنونی در تمام جهان‌های بی شمار بر دست اوست، و ویشنو پرودگار گذشته، حال و آینده و آفریننده آنهاست، او که بر اقیانوس‌ها تکیه زده‌است، آفرینش را استوار می‌دارد.

ویشنو که پیشتر از او با لقب نارایَنه یاد شده از خدایانی است که گاه در موقعیت برترین خدا قرار می‌گیرد. او در ریگ‌ودا «رخنه‌گر در همه چیز» و خدای خدایان (دِوَدِوا) است و در اوپانیشادها گاه «همان برهما، همان مهادیو [شیوا]، همان ویشنو، همان ایندیرا، همان بی‌نقصان و همان نور بزرگ است». و گاه از همه خدایان بزرگ‌تر است. و هر چه‌است «همان نارایَنَه‌است که دورکننده همه نادانی هاست» (و زمانی که او بود «نه برهما بود، نه مهادیو، نه آب، نه آتش، نه ماه، نه آسمان، نه زمین، نه ستاره‌ها و نه آفتاب. او یگانه بود و از تنهایی ناآرام شد». او خدای مرتضان و سالکان است و آنها «بعد از ریاضت و اعمالِ بسیار نوری مثل روشنی چراغ می‌بینند. آن نور ویشنو و شخص بزرگ است و در همه پر است».[۲]

ویشنو علت برتر همه چیز و نفس همه چیز است. همه جا هست و تمام هستی را در برگرفته، نامتناهی است و صفات، اعمال و نیروهای او نامحدود است. جهان تجلی اوست و بر آن فرمان می‌راند. «آن را آفریده و در آن وارد شده».[۲]

رودره نیز مانند ویشنو گاه در جایگاه برترین خدا قرار می‌گیرد. اما تفاوت اساسیِ آن با ویشنو در این است که هر چند از آفرینندگی او سخن رفته، در مورد رودره تأکید بر جنبه ویرانگری اوست.[۲]

منابع

  • "ویشنو" (به انگلیسی). ویکی‌پدیای انگلیسی. Retrieved 2 November 2008.
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ حسینی (آصف)، سید حسن: کیهان‌شناخت و فریضه ادوار جهانی هندو. در: نشریه «هفت آسمان» زمستان ۱۳۸۲ - شماره ۲۰. (از صفحه ۴۷ تا ۶۶).
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ حاتمی گل‌مکانی، رحمت‌الله: رابطه خدا با انسان و جهان در اوپه‌نیشدها. در: نشریه «هفت آسمان»، بهار ۱۳۸۵ - شماره ۲۹. (از صفحه ۹ تا ۲۸).