امپریالیسم فرهنگی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{منبع}} |
{{منبع}} |
||
امپریالیسم فرهنگی را میتوان به این صورت تعریف کرد: کاربرد قدرت سیاسی و اقتصادی برای پراکندن |
گونهای از [[امپریالیسم]]. امپریالیسم فرهنگی را میتوان به این صورت تعریف کرد: کاربرد قدرت سیاسی و اقتصادی برای پراکندن [[ارزش]]ها و عادتهای فرهنگ متعلق به آن [[قدرت]] در میان [[مردم]]ی دیگر و به زیان [[فرهنگ]] آن مردم. امپریالیسم فرهنگی میتواند یاری دهندهی امپریالیسم سیاسی و اقتصادی باشد. چنانکه، مثلاً فیلمهای امریکایی برای [[فرآورده]]های امرکایی [[تقاضا]] پدید میآورند.<ref name="dsa">دانشنامهی سیاسی- داریوش آشوری-نشر مروارید- چاپ شانزدهم 1387- ص27 </ref> |
||
امپریالیسم فرهنگی، به استفاده از قدرت سیاسی و اقتصادی، برای قبولاندن [[ارزشهای فرهنگی]] متعلق به قدرت [[استعمارگر]] در میان مردم جامعه هدف گفته میشود که بطور مستقیم فرهنگ آن جامعه را مورد یورش قرار میدهد. |
امپریالیسم فرهنگی، به استفاده از قدرت سیاسی و اقتصادی، برای قبولاندن [[ارزشهای فرهنگی]] متعلق به قدرت [[استعمارگر]] در میان مردم جامعه هدف گفته میشود که بطور مستقیم فرهنگ آن جامعه را مورد یورش قرار میدهد. |
نسخهٔ ۱۴ مهٔ ۲۰۱۱، ساعت ۰۹:۱۷
این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
گونهای از امپریالیسم. امپریالیسم فرهنگی را میتوان به این صورت تعریف کرد: کاربرد قدرت سیاسی و اقتصادی برای پراکندن ارزشها و عادتهای فرهنگ متعلق به آن قدرت در میان مردمی دیگر و به زیان فرهنگ آن مردم. امپریالیسم فرهنگی میتواند یاری دهندهی امپریالیسم سیاسی و اقتصادی باشد. چنانکه، مثلاً فیلمهای امریکایی برای فرآوردههای امرکایی تقاضا پدید میآورند.[۱]
امپریالیسم فرهنگی، به استفاده از قدرت سیاسی و اقتصادی، برای قبولاندن ارزشهای فرهنگی متعلق به قدرت استعمارگر در میان مردم جامعه هدف گفته میشود که بطور مستقیم فرهنگ آن جامعه را مورد یورش قرار میدهد.
اهمیت مضاعف امپریالیسم فرهنگی از این جهت است که استعمارگران به وسیلهٔ آن پایههای تسلط سیاسی-اقتصادی را محکم کرده و حتی زمینههای اساسی آن را ایجاد میکنند. بدین وسیله که با ترویج فرهنگ خود، به تدریج جامعه هدف را با خودبیگانگی روبرو میکنند.
ترویج کردن الگوها و راه و رسم زندگی مصرفی و تجمل گرا و عقایدی که توجیه کننده ارزشهای فرهنگ تحمیلی باشند و نیز پرورش تحصیلکردگان وابسته، از شیوههای تحقق این امر است.
منابع
- ↑ دانشنامهی سیاسی- داریوش آشوری-نشر مروارید- چاپ شانزدهم 1387- ص27