پروانه (مجموعه تلویزیونی): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
Shahiiin1372 (بحث | مشارکت‌ها)
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۲۸: خط ۲۸:
* [[نیما رئیسی]]... طالبی
* [[نیما رئیسی]]... طالبی
* [[مهدی سلوکی]]... دوست مراد
* [[مهدی سلوکی]]... دوست مراد
* [[قطب الدین صادقی]]... ازودی
* [[قطب الدین صادقی]]... عضدی ( پدر پروانه )
* [[شهرام عبدلی]]... مراد
* [[شهرام عبدلی]]... مراد
* [[سپیده خداوردی]]... نرگس
* [[سپیده خداوردی]]... نرگس
* [[سارا بهرامی]]... پروانه
* [[سارا بهرامی]]... پروانه
* [[الهام چرخنده]]... عاطفه
* [[الهام چرخنده]]... عاطفه
* [[متین ستوده]]... دوست پروانه
* [[متین ستوده]]... دوست پروانه

نسخهٔ ‏۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۹

پروانه
نویسندهجلیل سامان
کارگردانجلیل سامان
بازیگرانشهرام عبدلی
قطب الدین صادقی
مهدی سلوکی
نیما رئیسی
حامد کمیلی
فرشید نوابی
سارا بهرامی
متین ستوده
سپیده خداوردی
الهام چرخنده
داوود فتحعلی بیگی
بهنام قربانی
کشور سازندهایران ایران
زبان اصلیفارسی
شمار قسمت‌ها۱۸
تولید
تهیه‌کنندهمنصور سهراب‌پور
مکان تولیدتهران
مدت۴۰ دقیقه
پخش
شبکهٔ اصلیشبکه سوم سیما
انتشار اولیه۱۳۹۲/۰۱/۲۶ –
۱۳۹۲/۰۲/۲۳

پروانه نام یک مجموعهٔ تلویزیونی است که در ۱۸ قسمت از شبکه سوم سیما پخش شده‌است. این مجموعه به کارگردانی جلیل سامان ساخته شده‌است. اولین قسمت مجموعه، روز دوشنبه ۲۶ فروردین ۱۳۹۲، پخش گردید. این سریال مقطعی از فعالیت سازمان مجاهدین خلق در سال‌هایی دهه ۵۰ و تغییر گرایش در میان برخی اعضای آن را به تصویر می‌کشد.[۱]

خلاصه داستان

خلاصه برنامه: قصه مجموعه در اواخر دهه پنجاه می‌گذرد و روایتگر داستان جوانی است که در سال‌های دهه پنجاه با گروهی مبارز همراه شده و زندگی پرحادثه‌ای را تجربه می‌کند…

به نقل از بانی فیلم در اوایل قسمت اول مجموعه پروانه و در سکانس بازجویی از کاراکتر دختر سریال که دوشنبه شب پخش شد، یکی از بازجوها نوار کاستی را که از اتومبیل وی برداشته شده داخل ضبط گذاشت. در ادامه و زیر صدای صحبت شخصیت‌ها، صدای ضبط صوت بلند شد و صدای ستار از خوانندگان لس آنجلسی روی آنتن رفت پخش این صدا حدود یک دقیقه نیز ادامه داشت. ترانه‌هایی از فریدون فروغی، فرهاد مهراد، ستار در این سریال پخش شد. یکی از منتقدین در این باره می‌نویسد: «جلیل سامان نه تنها از نظر تصویری و ایجاد حس و حال دهه ۵۰ موفق بوده بلکه از نظر صوتی هم موفق عمل کرده‌است. ما در سریال جابه‌جا ترانه‌های معروف دهه ۵۰ را می‌شنویم که کارکرد تزئینی ندارند و هدفمند انتخاب شده‌اند.»[۲]

بازیگران

عوامل تولید

نقد و بررسی

محمدرضا شریفی در بررسی این سریال آورده‌است: « «پروانه» کار پر زحمتی بوده و فضاسازی خوبی داشته‌است. به تصویر کشیدن دهه ۵۰ کار دشواری است که نمی‌توان منکر زحمات سازندگان سریال در این رابطه شد و حتی هرقدر ضعف و نقص در این سریال وجود داشته باشد، کار به خاطر حرف و پیامی که دربردارد و داستان‌هایی که می‌گوید جای تقدیر است. «پروانه» بخشی از تاریخ ورق نخورده ایران را به تصویر می‌کشد و حمایت مالی و اقتصادی از آثاری اینچنینی حیاتی است؛ بنابراین چه بهتر که به جای یک «پروانه» در سال، ما ۲۰ «پروانه» در طول سال در شبکه‌های مختلف تلویزیون داشته باشیم… از میان همین چند قسمتی که پخش شده‌است، می‌توان به علائم رمزگانه‌ای که گروهک‌ها در خانه‌های تیمی استفاده می‌کردند، اشاره‌کرد مثل آویزان کردن شال روی بند رخت یا تخلیه خانه تیمی ب

پانویس

  1. «کارگردان سریال «پروانه»: بعضی بازیگران ما آن‌قدر که ادعا می‌کنند توانایی ندارند». خبرآنلاین. دریافت‌شده در ۱ مه ۲۰۱۳.
  2. «نگاهی به سریال «پروانه» ساختهٔ جلیل سامان». دریافت‌شده در ۱ مه ۲۰۱۳.